'Jongens! We gaan vandaag naar een winkel, maar zijn lang weg en het is buiten, dus dikke jas aan' (geen vanzelfsprekendheid hier in huis, zelfs niet in november...).
Zodra we het Eftelinghotel passeren en ze ons vragend (en hoopvol) aankijken roepen we 'verrassing!' En dat was het! Met twee superblij huppelende jongetjes bewegen we ons naar de ingang.
Onze kinderen hebben vandaag lekker een dag vrij en aangezien de AH kaarten op moesten, leek het een goede dag om te gaan. Maar je weet het bij de Efteling nóóit. Maar we hadden vette mazzel! Super mooi weer. Koud, maar de zon scheen lekker. En daarbij, het was rustig!! We konden werkelijk overal zo doorlopen. Hoe luxe!!
Valentijn wilde ook in de python... Voor de eerste keer mocht dat, want hij was groot genoeg. Ik (jawel!) ging vrijwillig met hem mee (moment van verstandsverbijstering, want ik vind dit soort dingen dus gewoon echt te eng).
Na een flinke wandeling (je zult er stilstaan, omdat er tig wachtenden voor je staan!) kwamen we boven aan. Valentijn zag het niet meer zitten en wilde terug (en geloof me, ik ook!). Maar nu waren we er, dus gaan met die banaan (zei zij stoer...).
En daar gingen we... Allebei stevig in de gordel gingen we bijna verticaal hand in hand naar boven. Om het luchtig te houden en in de hoop dat Valentijn niet volledig in paniek zou raken, begon ik over het prachtige uitzicht. 'En dan gaan ze zo heel hard naar beneden' (er achteraf over schrijven maakt zelfs al dat de zenuwen weer door mijn lijf gieren... Waar ben ik aan begonnen?!). Maar terwijl ik zo hard in zijn handje kneep dat ik het bijna verbrijzelde en mijn stembanden uitprobeerde, zat hij eigenlijk heel relaxt naast me. Geen kick?? Hij kneep niet eens in mijn hand??
Jemig wat was ik blij dat het voorbij was! Terwijl mijn kleine held vrolijk naar papa en broerlief huppelde, probeerde ik mijn zwabberbenen onder controle te krijgen en hoopte ik vurig dat ik niet de rest van de dag last zou blijven houden van dat draaierige gevoel in mijn hoofd en die maag in mijn strot!
'Ik heb niet gegild, mama wel!' was het eerste dat hij tegen Joep en Olivier zei. Ja ja ja...
Maar buiten de python was het een topdag! Wat een mooi weer! Wat een mooi park! Wat een feest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten