Clinic

Laatst had ik een feestje. En hoewel ik die niet bijzonder vaak heb, had ik natúúúúrlijk precies díe dag een bultje midden in mijn snoet. Hij had geen betere dag kunnen uitkiezen om ten tonele te verschijnen. Shit, wat nu? Ik ben geen ster in er van af blijven, waardoor ik vervolgens wéken met een complete krater in mijn gezicht rondloop (terwijl als ik er van af was gebleven hij natuurlijk al lang en breed verdwenen was!). Ik denk ook altijd dat iedereen dan eerst dat puistje ziet en dan de rest van mijn gezicht pas.
Vroeger hadden we een vriendinnetje en die kon er heul goed van afblijven... Betekende dan wel dat ze een paar dagen met zo'n vieze dikke witte punt (of meerdere..) in haar gezicht rondliep en ik ben er tot op de dag van vandaag nog niet uit of mijn zus en ik dat nou bewonderde (die discipline er van af te blijven) of dat we het walgelijk vonden. Want zeg nou zelf, iiieeeekkk!
Maar goed, nu had ik er zelf weer eens een. Nog niet eens zichtbaar voor de buitenwereld, waarschijnlijk, maar dat weerhoudt mij er niet van om eens flink hard te gaan knijpen. Joep lacht me dan ook altijd uit en vraagt of ik weer eens op oorlogspad ben geweest.
Dus, op naar de parfumerie voor hulp. Die dag had ik er natuurlijk niks meer aan en ik moet bekennen dat ik altijd behoorlijk sceptisch ben ten aanzien van die middeltjes, maar ik moet toegeven, wat ik toen heb gekocht is echt fan-tas-tisch! Zodra ik ergens iets signaleer of voel, smeer ik er dat spul op en weg is het kreng?! Ik had, omdat het die dag al te laat was, ook een soort van camouflagestift gekocht, maar die heb ik sindsdien niet meer nodig gehad. Echt top spulletje (voor mij tenminste). Dus doe er je voordeel mee.

Strandjutter

Wij hebben hier in huis onze eigen strandjutter. En wel in de persoon van Valentijn.
Het kind vindt echt dagelijks wel íets! De ene keer een knikker, dan een auto, dan een veer, een paperclip, een haarspeldje, een steentje. You name it. Iedere dag komt er in ieder geval wel iets uit zijn zakken of tas gerold.
Loop je ergens met hem, dan kun je er vergif op innemen dat zijn blik op beneden gericht is en hij ongetwijfeld iets op zal gaan rapen (ondanks herhaaldelijke vermaning dat hij niet alles op moet rapen, maar ja, wie ben ik hè?!).

Hij heeft het overigens niet van vreemden, want hoewel ik vroeger regelmatig zelf voor strandjutter werd uitgemaakt, ben ik écht geen partij voor manlief!
Want áls ik die naam al verdiende, dan ligt de nadruk op verdiende. Wat mij betreft kan ik hem nog wel altijd aan Joep toeschuiven. (wat hij zelf ongetwijfeld zal tegenspreken :-) )

Straks weer een wasje draaien. Benieuwd wat ik vandaag weer in Valentijn's zakken vind...

Gast

Je blijft je verbazen als je kinderen hebt.
Je voedt ze naar eer en geweten op en leert ze vooral de algemeen geaccepteerde beschaafde Nederlandse taal. Tenminste, dat dènk je.
Jij bent namelijk niet de enige die invloed heeft op hun taalgebruik. Vooral zodra ze naar school gaan komen ze soms thuis met woorden dat je echt denkt: 'serieus?'
Soms zijn dat grappige woorden, soms zijn dat woorden die je echt nóóit meer uit hun mond wilt horen (en vooral niet en plein public!), soms zijn dat woorden waarbij je je afvraagt of die werkelijk in andere gezinnen als 'normaal' worden gezien en soms heb je weer zo'n woord te pakken dat blijkbaar heel erg cool is op dat moment.
En zo vliegt hier de laatste tijd het woord 'gast' te pas (en te onpas) door de lucht.
'Hé gast, hoe is het?'
'Wat dóet die gast nou?'
'Dat is echt een coole gast man'
'Nee gast, echt niet'
'Heb je die gast gezien?'
'Ah nee gast, dat gaan we niet doen'

Om debiel van te worden gewoon!
Ik kijk nu al uit naar het volgende woord....

Criminal Minds

Woensdagavond 20.30u komt Criminal Minds op televisie.

Iedere week een aflevering waarbij je haren overeind gaan staan en waarbij je (ik tenminste) van begin tot eind in spanning zit.
Alleen....ik durf het niet te kijken als ik alleen thuis ben. Als je me nu uitlacht, dan join the club, want Joep lacht me er ook om uit! Hij zegt dat hij het 'schattig' vindt, maar hij lacht me gewoon keihard uit!
Gisteravond was ik weer alleen thuis, dus heb ik maar een beetje zitten rondzappen... Terwijl ik eigenlijk niet echt bang ben aangelegd, maar ik kan mezelf echt helemaal gek maken! Zo erg, dat als ik tijdens (wat ik meestal niet durf) of na zo'n aflevering naar de kinderen ga kijken, de adrenaline door mijn lijf giert en ik stijf sta van de angst en gewoon giechelig word zodra ik weer 'veilig' terug ben in de woonkamer. Held!
Dus gisteren heb ik maar weer een aflevering overgeslagen.

Avondeten

Zoals redelijk gebruikelijk in ons huishouden, ben ik eind van de dag in touw voor het avondeten.
Zo ook vandaag. De vraag "wat eten we voor 'avondeet?'" aan mijn adres is daarbij ook geen ongewone. Soms wordt hij 's ochtends vroeg al voor het ontbijt gesteld (...) of in plaats van 'hallo lieve mama' (schets hier even hoe mooi het zou kùnnen zijn...) als ik ze om half 4 uit school haal. Zo ook vanmiddag.
Ik bereid me er, inmiddels, meestal op voor dat ik, nog voor ik goed en wel ben uitgesproken 'baahh, dat lusten wij niet' te horen ga krijgen, maar vandaag werd ik onverhoopt verrast.
'Lekker!' riep Valentijn enthousiast. Nadat ik mijn evenwicht had weten te herstellen en hem de hemel in had geprezen over hoe fijn dat ik dat vond om te horen, want ik doe ook gewoon maar mijn best, bla bla bla, bedacht ik me dat ik nog een uur te gaan had.
Een uur waarin ik kon genieten van de illusie dat mijn kookkunsten (lees: dat wat ik op tafel zet) daadwerkelijk zouden worden gewaardeerd, alvorens we aan tafel zouden gaan. Want als het eenmaal zover is en we aan tafel zitten, zal hij zich wel vergist hebben en het toch eigenlijk niet zo heel lekker vinden. Zo gaat het namelijk wel vaker...
Maar voor nu nemen ze me mijn illusie even lekker niet af.

Floaten

Eens in de zoveel tijd probeer ik  met een vriendinnetje iets te gaan doen. Je hebt zo'n site van Groupon en zij is een kei in leuke dingen uitzoeken.
En dus gingen we 'Floaten'. Nog nooit van gehoord, maar dat was nu net leuk, want anders doen we iedere keer hetzelfde en daar is ook niks aan natuurlijk.

En dan....
Allebei een eigen 'cel'. Allebei een eigen 'bad'. De bedoeling is dat je ontspannen in het water gaat liggen waar je 'gedragen' wordt door zuiverende 'magnesium sulfaat' (heb ik even opgezocht...).
Al redelijk snel kreeg ik hoofdpijn en werd ik misselijk. Getver! Echt zwaar onaangenaam.
Ik ben vroegtijdig uit het bad gestapt om te gaan douchen.

Geloof niet dat dit op het lijstje komt van 'nog een keer'.

Collecte draaiorgel

Het moet toch verdorie echt niet gekker worden!!!
Wij wonen in een relatief rustige straat. Dat wil zeggen, ze scheuren er als gekken, maar echt heel veel meer dan als je niet in de buurt woont heb je hier niet te zoeken. Dus ik denk dat ik lichtelijk overspannen begin te raken als ik, terwijl ik aan de telefoon zit, heel in de verte draaiorgel muziek meen te horen. Op zich kan dat natuurlijk zul je zeggen, maar geloof me, hier in onze straat, best raar.
Nog raarder is dat ik van mening ben dat het steeds dichter bij komt?! Net als ik begin te denken dat ik me toch echt eens na moet gaan laten kijken, zie ik hem voorbij komen!
Het ding is werkelijk in de straat?! En dan ineens gaat de bel? Serieus?? Komen ze gewoon deur aan deur??? Ik begin nu toch écht mijn verstand te verliezen... Een draaiorgel dat deur aan deur komt collecteren? Dat maak ik niet mee!
Nu zit ik nog altijd aan de telefoon en vind dat een bijzonder legitiem excuus om niet open te doen, maar later hoor ik van mijn buurvrouwtje dat ze inderdaad langs de deur kwamen om te collecteren (ik had een ander woord in mijn hoofd, maar laat ik dat maar even niet zeggen...).

Loop je niet bij de supermarkt in een fuik, krijg je dit!
What's next?