Kriebels

Bij de orthoptist

Vanmiddag belde de orthoptist van Olivier.
Vorige week hebben we de laatste pre operatieve tests gehad en volgende week dinsdag is het zover, dan wordt Olivier aan zijn ogen geopereerd.
Vanmiddag hadden we nog even contact om de laatste dingen te bespreken en kon ik mijn laatste vragen nog stellen (want vragen komen bij mij meestal pas na een afspraak, in plaats van tijdens.... Heel handig).
En ondanks dat de afspraak van volgende week dinsdag in mijn agenda brand, doe ik er heel luchtig over tegen Olivier.

Maar na het telefoontje begint het bij mij nu toch wel echt te kriebelen. Ik vind het namelijk best spannend en ben geloof ik plaatsvervangend nerveus aan het worden. Het feit dat je kind moet worden geopereerd is niet leuk (de opmerking die je wel eens hoort dat ouders zeggen dat ze het met liefde over zouden willen nemen, kan de mijne zijn op het moment) en hoewel het allemaal niet zo heel ingewikkeld schijnt te zijn (het is niet de eerste keer dat ze een dergelijke operatie uitvoeren), vind ik het feit dat ze aan zijn ogen zitten maar eng. Je hebt tenslotte maar 1 paar en het is toch wel een zintuig dat van groot belang is (en daarbij, het is wel mijn kind!).
Maar goed, het is voor een goed doel en de artsen hebben er vertrouwen in, dus moet ik dat ook maar hebben.
En wie weet is Schele Loetje dan volgende week niet meer!