Ik zit doelloos wat te zappen. Niks op tv en toch weigeren de televisie uit te zetten... En dan ga je dus zappen.
Toch niet voor niks, want ik belandde op National Geographic bij het programma 'Mind Games'.
Echt fan-tas-tisch! Lachwekkend maar tegelijk eigenlijk te sneu voor woorden.
Het programma liet namelijk precies zien hoe wij, simpele burgers, ons bewegen, en staande houden, in ons leven/de maatschappij. Hoe wij slaapwandelend het leven leven, zonder zelf na te denken of zelf keuzes te maken (uitzonderingen, van inmiddels wakkeren, daar gelaten uiteraard).
Een paar tests uit het programma:
Een collegezaal vol met een spreker van naam die een lezing houdt (ingehuurd!).
Hij doet zijn interessante verhaal, maar halverwege gaat hij over op een deel dat werkelijk kant noch wal raakt. Zinnen kloppen niet, de inhoud gaat serieus nergens over en zo praat hij zijn tijd verder vol. Bij dat tweede deel zíe je het publiek de wenkbrauwen fronsen, elkaar aankijken en je hoort ze bijna denken dat die kerel niet spoort. Iedereen blijft de lezing echter netjes uitzitten.
Zodra de beste man klaar is, staan er 2 mensen op en beginnen enthousiast te applaudisseren. En wat doet de rest? Zij staan ook op en geven de man een enthousiaste staande ovatie....
Achteraf wordt de menigte gevraagd waarom ze de spreker een staande ovatie gaven. Tja, ze zullen het wel niet goed begrepen hebben wat hij vertelde, want die 2 (ingehuurd!) waren zó enthousiast...
Met andere woorden: men volgt gehoorzaam om niet af te wijken, om bij 'de kudde te horen'.
Nog een test: Een bord met een streep. Een tweede bord met 3 strepen. Welke van de drie strepen is even groot als de streep op het eerste bord?
En serieus, het was meer dan overduidelijk wat het goede antwoord was.
Een groep van 20 (ingehuurd!) geeft eerst antwoord. Van de 20 geven er 19 een foutief antwoord. Nummer 20 geeft het goede antwoord. Dan volgt er iemand die van de straat is geplukt.
Je ziet haar twijfelen. Toch kiest ze het antwoord dat het merendeel geeft. Het foute antwoord dus!
Nadien geeft ze toe dat ze eigenlijk wel wist dat ze een fout antwoord gaf, maar ja, de rest hè...
Ook hier weer is niet buiten de groep willen vallen, bang zijn op te vallen, bang 'anders' te zijn de rede om de kudde blind te volgen. Want als je je veilig wilt voelen, blijf je in de kudde.
We hebben allemaal geleerd te volgen. Niet zelf na te denken. Geen keuzes te maken die afwijken. Niet verder te kijken dan onze neus lang is.
En zo waren er nog meer merkwaardige tests. Maar wat ik dus wil zeggen; zo gaat het dus met alles! We volgen de kudde. Geloven wat ons verteld wordt, omdat de meerderheid dat doet. En dus zal het wel waar zijn...
We nemen gedrag, denkwijzen, waarheden aan omdat we volgen. Niet omdat het waar is, maar om niet 'anders' te zijn, om 'in het plaatje te passen'. Om geen weerstand te krijgen. Om niet afgewezen te worden....
Uiteindelijk gaan we ook zelf geloven wat we volgen en keuren we iedereen die 'anders' is of andere dingen denkt, kiest/doet, zegt of gelooft af. Omdat iedereen dat doet...
Anders (zelf..) denken ís ook lastig. Dat hebben we niet geleerd. Maar grijp de kans als je een andere manier van kijken wordt aangereikt...
Want pas als je anders kijkt, zie je meer.
Verder kijken?
Thrive movie
Thrive movie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten