Voor de kerstvakantie, inmiddels 3 weken geleden is Olivier aan zijn ogen geopereerd. Direct na de operatie kreeg ik via de chirurg te horen dat alles goed was gegaan.
En nadat ons Loetje twee dagen als blinde door het leven is gegaan (zijn ogen prikten, dus hield hij ze dicht), leek alles weer zoals wij het oorspronkelijk bedacht hadden. Eenmaal weer onder de zienden, zette hij zijn bril niet op. Rede: er was geen verschil met en zonder bril. Dus leefde hij weer zoals vanouds zonder bril.
Direct na kerst hadden we de eerste controle bij de orthoptist. Om zijn ogen meer rust te geven, moest hij zijn bril weer op. En aangezien Olivier de moeilijkste niet is, deed hij dat braaf.
Tot we afgelopen zondag bij mijn schoonouders waren en hij, na flink buiten te hebben gespeeld, het ding afzette... Meteen keek hij weer zo scheel als een otter! En daar schrok ik toch wel even van! Was dan alles voor niets geweest?!
Begin van de week had ik onze eigen orthoptist aan de telefoon en legde haar hoe en wat voor. Dinsdag maakte ze meteen ruimte in haar agenda. Lief mens!
Conclusie: de operatie heeft niet gebracht wat ze gedacht hadden. Zijn hoek is wel verbeterd en blijkbaar was mijn verwachting dat hij niet meer scheel zou kijken, een valse, want dat bleek niet de insteek van de operatie (hoor ik nu). Ze wilde de samenwerking tussen de ogen verbeteren, waardoor hij weer diepte zou zien en dat is dus niet gelukt.
En alles prachtig en wel, maar ik had toch verwacht dat hij nu dan ook niet meer scheel zou zien. In mijn ogen is er dus niks verandert. Voor de operatie keek hij ver weg recht en dichtbij scheel (niemand die er dus iets van zag). En nu, na de operatie, is dat dus hetzelfde?! (met enige verschil dat de hoek van zijn ogen iets verbeterd is, maar ja...). Een lichte teleurstelling maakte zich toch wel even meester van me.
En toen ontstond er een kleine discussie tussen de orthoptist en mij. Want die week zonder bril heb ik hem niet een keer scheel zien kijken. Worden zijn ogen door die bril dus niet gewoon verwend en lui en laten het afweten zodra zijn steun (bril) af gaat? Volgens de literatuur moet iemand bij scheefstand echter een bril dragen. En ja, ik heb er niet voor gestudeerd, maar 1 en 1 is zelfs bij mij toch echt 2? Na wat heen en weer gebakkelei kon de orthoptist niks anders dan, na het zelf te constateren omdat Olivier al een tijdje zonder bril, en rechte ogen..., voor haar neus zat, dat de literatuur en de realiteit blijkbaar niet altijd matchen. Dus hebben we nu een compromis: geen bril, alleen bij inspanning/focus als lezen, rekenen etc. Hij moet zijn bril nu dus even tijdelijk echt als leesbril gaan gebruiken. Ergens heb ik met hem te doen, want het ding steeds op en af, dan kun je hem beter continu op je neus hebben. Maar wederom: hij doet niet moeilijk. En hoewel ik geen verstand heb van oogheelkunde, voelt het goed zo.
Inmiddels leeft Olivier nu dus al 2 dagen het grootste deel van de dag zonder bril en ik ben blij (voor hem) want hij heeft niet meer scheel gekeken!
Hopelijk laat mijn gevoel me niet in de steek en doen we hier goed aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten