Persoonlijkheidstest

Deze kreeg ik doorgestuurd van een vriendinnetje.

Kost je 5 minuutjes.

Persoonlijkheidstest

Parijs

Vorig weekend waren Joep en ik lekker samen (in het kader van onze trouwdag en gewoon omdat we daar heel graag zijn...) naar Parijs! Wat een heerlijke dagen! Wat een heerlijke stad!
Zucht, wanneer mag ik weer?

Fruitvliegjes

                                                                          
Ben ik nou de enige of heeft iedereen er last van ? Fruitvliegjes! Echt om gèk van te worden! Je zou er bijna door naar de winter gaan verlangen. En hoewel het weer allang niet meer zo bijzonder is en ik dus allang verwacht had dat ze naar het zuiden waren vertrokken, lijken ze het zich hier in huis comfortabel te maken om te overwinteren of zo.
Maar ik hou niet van fruitvliegjes! Ik heb nergens fruit open en bloot liggen, mijn afvalbak ligt het ook niet aan, warm is het hier in huis allang niet meer, dus wat dan wel? Ik ben een waar offensief begonnen. Ik heb ze geprobeerd uit te roken met wierook, maar dat werd door mijn kindjes niet bijzonder goed gewaardeerd (en ik kan ze geen ongelijk geven, ik weet ook wat ik liever ruik) en ik loop de hele dag met zo'n elektrische (fruit)vliegenmepper rond. Effectief zo lijkt het, maar het lijkt wel of er voor iedere vlieg die ik naar de zevende hemel help, 5 terug krijg, want zodra ik me omdraai word ik weer door andere familymembers omringd? Jemig, wat irritant!
En aangezien ze nu dus nog steeds niet weg zijn en zelfs mijn zwijn gaan lastigvallen, maar weer eens gaan googlen. Eén site stelt voor 'ze te leren kennen'?! Nou nee, dank je, vrienden genoeg. En daarbij stellen ze voor om de fruitvliegjes te vangen en in bijvoorbeeld een bos weer los te laten?! Yeah right! Het moet niet gekker worden! Ik ben van nature niet haatdragend en ik hou best van dieren, maar ik geloof niet dat ik in dit geval compassie voel voor deze wezens.
Een andere site oppert om fruitresten te verwijderen (heb ik dus niet), goed schoon te maken (optie), geen mest in de buurt van je huis te houden (uh...), horren voor ramen en deuren te bevestigen (zodat ze niet meer naar buiten kunnen of zo??) of een val te zetten. Dat laatste klinkt mij goed in de oren. Ik wil namelijk snel van die etters af!
Dus:
- een fles met een stuk fruit er in. Stuk papier oprollen als een trechter en in de fles zetten. De vliegjes kunnen er wel in, maar niet uit (blijkbaar niet de slimste...)
- of een kom met een stik fruit met wijn of azijn (dat laatste dus, want zonde van de wijn...). Plastic folie er over, gaatjes er in en de etters kunnen wel naar binnen maar niet meer naar buiten.
(daar achter aan zeggen ze bij deze optie, dat je ze vervolgens buiten vrij kunt laten. Hah! Dacht het niet!)

We gaan dus maar weer eens tot actie over. Hopelijk nu met succes en blijvend resultaat!

Gremlins

Wat is dat toch met kinderen? Soms kan ik er echt geen touw aan vast knopen.
Gisteren was, tot mijn grote verbazing eigenlijk, een super leuke dag. Tot het moment dat er 's avonds een oud collega/vriend van Joep langs komt. Zodra de bel gaat, wordt er iets in hun geactiveerd waar ik de herkomst niet van kan plaatsen. Ze veranderen instant van lieve gezellige jongens in een paar ongeleide hyper projectielen?! Alsof de bel een knopje in hun hoofd was dat iets in hun deed actieveren. Alsof Gremlins het overnamen. Werkelijk! Waar gaat dat over? Ze willen van alles vertellen, lopen bijna letterlijk te stuiteren en springen door de kamer, het volume gaat omhoog en de concurrentie in kwadraat. Ze liepen zich compleet uit te sloven en aan te stellen! En van luisteren was al helemaal geen sprake meer. En waarom?
De pest is dat dat gedrag zich meestal (altijd..) openbaart op ongelegen momenten, als er 'vreemden' bij zijn, waardoor jij voor lul staat en al jouw moeite om iets van de opvoeding te maken echt volledig als een stofwolk voor je ogen oplost en de 'vreemde' in kwestie zich ongetwijfeld afvraagt wat het voor monsters zijn en waarom jij als ouder niet wat beter je best doet om ze fatsoenlijk op te voeden. Tja, ik doe echt mijn best en héél soms heb je van die momenten dat je bijna van je stoel afvalt als een van je kinderen ineens zomaar spontaan laat zien dat jouw jarenlange inspanning blijkbaar niet helemáál voor niks is geweest, maar meestal crashed die harde schijf  daarna weer direct...
Monsters zijn het!

Irritante chauffeurs

Je hebt van die weggebruikers....
Vanmorgen had ik weer zo'n gevalletje aan de hand (en ik kan je zeggen, dat is niet goed voor mijn humeur!).
Ze zijn hier in onze buurt werkelijk in iedere straat aan het werk. Je zou eigenlijk een helikopter moeten aanschaffen, want eigenlijk kun je nog alleen de lucht in om richting plaats van bestemming te komen (wil je niet dagelijks een complete rondleiding door je eigen buurt).
Zo dus ook de weg naar school. Echt iedere meter zijn ze bezig en met twee kleine jongens op de fiets zorgt dat af en toe best voor spannende situaties (en stress bij mij...). In één van de straten stonden vanmorgen (zoals altijd) aan één zijde allemaal auto's geparkeerd. En het is zo'n straat waar er dan eigenlijk nog maar 1 auto door heen kan en jij als fietser, als je leven je lief is, eigenlijk het beste de stoep op kunt schieten (maar a: dat mag niet en b: precies, die stoep ligt ook open...). In diezelfde straat stonden vanmorgen ook nog van die borden, op straat, om aan te geven dat de weg open ligt (joh!). Olivier was al vooruit gefietst, maar toen Valentijn en ik aan kwamen fietsen, kwam ons een grote taxibus tegemoet. En aangezien het leven van mijn kind me lief is, zei ik hem maar even te stoppen voor de borden zodat de taxi eerst voorbij kon, waarna wij weer vrij baan hadden.
Nadat meneer 65+ na een tijdje eindelijk stapvoets doorreed, zag ik het al gebeuren... Zijn raam ging naar beneden en stopte ter hoogte van Valentijn en mij. Hij had zo'n hip bluetooth oortje in, want de 65+'ers van deze tijd denken dat ze modern zijn (sorry, ik wil niet generaliseren, maar deze meneer irriteerde me nogal). Maar goed. Volgens hem had ik voorrang, waarop ik aangaf dat ik met een kleintje fietste en het nogal gevaarlijk vind. En dan nu het beste deel.... Ik had moeten doorrijden, want ik had voorrang en dat moet mijn kind ook leren. Dus.... Rot op, rij door en ik zorg wel voor mijn kind! (zo heb ik het natuurlijk niet gezegd, maar wel gedacht). Aaarrrggghh, wat irritant! Van die kerels die zelf waarschijnlijk geen vinger hebben uitgestoken vroeger toen hun kinderen klein waren en nu het lef hebben om zich met andermans kinderen te bemoeien!
Zelfs nu, toch ruim 3 kwartier na het voorval, komt het stoom me nog uit de oren!

En wat betreft die voorrang... Dat vraag ik me ten zeerste af. Het opstakel stond namelijk aan onze kant en als ik me niet vergis, moet degene die het opstakel heeft voorrang verlenen.

Good idea

Paris is always a good idea.

Audrey Hepburn

Kasteel

Hoe leuk!! 

Tafel met twee krukjes die je zelf met krijt aan je spel kunt aanpassen.

Vandaag ben je kasteelheer, morgen maak je er een treinstation van.

Het is dat ze er bij mij al te groot voor zijn...

Tafel plus twee krukjes € 175,- per set

http://www.notoys.nl/

Slecht nieuws

Ik baal. En dat is zacht uitgedrukt...
Inmiddels is mijn depressie wel weer voorbij en ben ik mijn hol weer uit. Maar ik heb toch echt wel even moeten uithuilen (misschien was dat ook wel mijn aandeel in de explosieve relatie die ik met vooral Valentijn had afgelopen week).
Ik heb verteld dat ik wilde verbouwen. Dus vorige week is er een vriendinnetje van me langs geweest die architecte is. Samen hebben we naar onze plannen gekeken, maar helaas... Slecht nieuws. Dat wat ik wil gaat niet. Dat wil zeggen, dat wat ik voor ogen had kàn wel (alles kan tenslotte), maar dan wordt het echt een rigoureuze verbouwing van, nou zeg € 50.000,-? En dat is nou niet helemaal wat mijn bedoeling was. Dus na dat bericht was ik licht chagrijnig kun je wel stellen, want als ik eenmaal iets in mijn kop heb....

Het was dus was even schakelen. Inmiddels heb ik me er bij neergelegd en ach, het scheelt weer verbouwstress, vreemde kerels die door je huis klossen (en nergens naar kijken...), een hoop geld en een lange tijd in de puin, dus het heeft ook zo zijn voordelen zullen we maar zeggen...

Explosieve relatie

Blij dat het zondagavond is en er een nieuwe week voor de deur staat. Of misschien moet ik zeggen: blij dat de afgelopen week voor bij is...
Sjemig, wat een rotweek. Ik heb serieus overwogen om óf de kinderen de deur uit te zetten óf zelf mijn koffers te pakken. Want wat waren ze vervelend. Vooral met Valentijn heb ik in de clinch gelegen. Nu wil het geval dat hij afgelopen donderdag ook nog jarig was (dus onze onstuimige relatie was echt tóp voor de verhoging van de feestvreugde...) en misschien was de aanloop daar naartoe in combinatie met vermoeidheid ook wel een goede rede voor spanning. Want jarig én een kinderfeestje én een feestje op school én een grote mensen feest. Het is natuurlijk ook allemaal niet niks als je vijf wordt.

Afgelopen vrijdag was hij vrij van school. Nadat we samen ergens hadden geluncht in de hoop dat dat onze relatie ten goede zou komen, viel hij op de terugweg in de auto in slaap. Nadat ik hem binnen op de bank had gelegd, verwachtte ik dat hij binnen twee minuten, zoals gebruikelijk, weer zou rondstuiteren, maar hij sliep door... Na een dikke twee uur werd hij pas weer wakker! Héél ongebruikelijk. Dus blijkbaar had hij het echt nodig en dat bleek ook wel nadat hij weer wakker was, want een stuk gezelliger! Hij kroop bij me op schoot en daarmee leek de lucht tussen ons geklaard. Zucht...

Ik hoop maar dat dit soort weken niet al te vaak voorkomen, want het huilen stond me werkelijk nader dan het lachen.
Maar, onze explosieve relatie is weer ten einde. Ik ben weer helemaal verliefd op hem en we knuffelen ons een ongeluk, want we hebben wat in te halen...

Life is a balance

Moeder-dochter relatie

Gisteravond ben ik met een vriendinnetje naar een modeshow geweest.
Lekker kletsen, show kijken, drankje er bij. Helemaal gezellig.
Na afloop van de show liepen we nog even in de betreffende zaak rond. Rete irritant personeel (denk dat ze op provisiebasis werken, want continu zat er wel een in je nek en daar houd ik niet van!), maar goed. Leuke dingen.
Op een gegeven moment staat mijn vriendin een jas te passen als één van de verkoopsters tegen mij zegt: 'je kunt goed zien dat jullie moeder en dochter zijn'. Ik heb echt heel hard op mijn tong moeten bijten om niet de slappe lach te krijgen. Nee mevrouw, we zijn vriendinnen.
Mijn vriendin was not amused want de moederrol werd haar toebedeeld. En dat terwijl we maar twee jaar schelen...
De rest van de avond hebben we natuurlijk lopen flauwekullen en vreselijk gelachen. De verkoopster met rode konen achterlatend.

Maar je snapt, mijn weekend kan niet meer stuk!

Fijn weekend!

Amber Albarda

Een paar weken geleden was mijn liefste (en enige...) zus jarig. Ze vroeg het boek van Amber Albarda, 'Eet jezelf mooi, slank & gelukkig'. Gewoon om zich wat bewuster te worden van haar eetgedrag (want om slank te worden heeft ze het in ieder geval niet nodig).
Nog voor ik aan de beurt was bij de kassa, riep de verkoper al tegen me dat het een fantastisch boek is. Oké, als jij het zegt. Nu ben ik persoonlijk nogal redelijk recalcitrant als het op eetgewoonten aanpassen aankomt, want ik vind veel te veel (lekkere/slechte) dingen lekker, maar goed, ik sloeg het toch open.
Uiteindelijk heb ik het boek, voor ik het aan mijn zus cadeau gaf, in een rap tempo uitgelezen en tja, ze heeft wel veel rake punten misschien.

Op zich dus best iets om over na te denken. Misschien toch eens minderen met suiker, met witte producten, met bewerkte producten en heel veel meer groenten gaan eten? Hmm, ik zou best wat meer energie kunnen gebruiken...
Terwijl ik het boek las had ik het gevoel dat ik op mijn vingers werd gekeken door Amber, dus ik durfde het niet in mijn hoofd te halen om een koekje te pakken tijdens het lezen, dus werd het een glas water en een stuk komkommer. Ik moet zeggen, je wordt je er ook wel bewuster van hoe geconditioneerd je eigenlijk bent, want het gaat in de meeste gevallen niet over honger, maar puur lekkere trek. Dus die zak chips bij Greys of die Japanse mix tijdens NCIS of dat stukje chocolade tijdens het koken.... Allemaal geconditioneerd gedrag.

Inmiddels zijn we weer een paar weken verder en ik heb het best even volgehouden en denk ik nog steeds na voor ik iets uit de kast pak of te eten maak. Maar ja, aangezien ik de ruggengraat van een stoeptegel heb (en het resultaat -energie- me dan ook weer niet snel genoeg komt), blijft het meestal bij nadenken en ben ik natuurlijk al weer grotendeels vervallen in mijn oude gewoonten. Ik denk er echt nog wel over na hoor en soms tik ik mezelf ook wel op mijn vingers als ik weer eens realiseer dat ik gewoon echt geen discipline heb, maar als ik dan mijn tanden in een stukje chocolade zet of een hap van mijn vrienden Ben&Jerry neem, mmmmm...
Des al niet te min is het misschien toch wel iets om me wat verder in te verdiepen (hoewel ik er van overtuigd ben dat alles in het leven valt of staat met je 'state of mind' -en mezelf hiermee ook weer een excuus geef om toch dat koekje te pakken...-). Maar kwaad kan het natuurlijk nooit om gezonder te eten.
Dus heb ik net het boek ook maar voor mezelf gekocht... (hoewel die hamkas die in de kast liggen toch wel heeeel aanlokkelijk zijn....).

 Eet jezelf mooi, slank & gelukkig   |   Amber Albarda

http://www.amberalbarda.nl/

Vijftig tinten

HET boek van dit moment: 

                                     'Vijftig tinten' (grijs, donkerder en vrij) van E.L. James.

Ik las er over in de Linda. en de dag erna werd deel 1 door meneer Bol.com hier thuis bezorgd.  Nieuwsgierig als ik ben, ben ik er direct in begonnen. Het was in de schoolvakantie en in no-time had ik hem uit. Zodra de laatste letter van 'Grijs' gelezen ben ik naar de boekhandel gesjeesd om deel twee te halen (en toen ook direct maar deel 3 mee gepakt). Bijna als geobsedeerd heb ik zitten lezen (en wat was ik blij dat de kinderen nog niet konden lezen)! Heerlijk om even in een wereld te duiken die zo ver van je (van mij in ieder geval...) afstaat. Je waant je echt even in een andere wereld waardoor je helemaal los bent van je dagelijkse beslommeringen.
En hoewel (of misschien wel doordat) ik een levendige fantasie heb, kan ik me bij deze praktijken niks voorstellen, dus ik heb manlief al gewaarschuwd dat hij zich geen illusies hoeft te maken voor het geval hij het ook ooit gaat lezen (want ook hij is wel een beetje nieuwsgierig geworden nadat ik twee weken onbereikbaar was).

Binnen twee weken had ik alle drie de delen uit. Hè, jammer.

Voor mij ligt 'Vijftig tinten' inmiddels al weer een eindje achter me en ben ik wel weer toe aan iets nieuws (nog suggesties?). Op het schoolplein echter gonst het nog dagelijks van de spanning als het over de beruchte meneer Grey gaat. Iedereen lijkt in de ban en zo niet, dan wordt je nieuwsgierigheid wel aangewakkerd en wil je het ook lezen.
En zo lijkt het er op dat ik een particulieren uitleenservice ben geworden, want mijn drie boeken liggen steevast wel ergens hier in het dorp bij een andere moeder op het nachtkastje....



Mocht je het nog niet gelezen hebben, maar het wel op je lijstje hebben staan: veel leesplezier!

Processierups

Gisteren kwam Valentijn van school met wat rode vlekken in zijn nek. Hmm, wat nou weer?
Even in de gaten houden.
Dat in de gaten houden kon ik vervolgens zo ongeveer de hele nacht, want hij hield me lekker wakker... Het kind verging van de jeuk.
Vanmorgen was het net Beertje Stippel. Zijn nek, gezichtje, paar bultjes op zijn buik, op zijn handjes en van jeuk wordt je natuurlijk helemaal gek. Verder leek hij geen koorts te hebben en was verder ook niet ziek (wel vervelend, maar ja, als je de halve nacht wakker ligt van de jeuk, snap ik dat best).
Vanmorgen first thing het internet op gedoken (neurotisch?), maar kon het niet gevonden krijgen. Het leek op niks van de eerste ziekten, maar omdat ik het niet wist, hem maar thuis gehouden, want je wilt niet dat je kind verantwoordelijk is voor een complete epidemie op school natuurlijk. Om 8u sharp hing ik aan de telefoon bij de huisarts om een afspraak te maken, maar blijkbaar moet je daar drie dagen van te voren bedenken dat je iets krijgt, want spreekuur compleet vol (om 8u!!). Met Gods gratie kon ik om 12.40u terecht. De eerst volgende optie zou maandag zijn?! Ja duh!
Na hem eens bekeken te hebben concludeerde de huisarts dat het geen van de kinderziekten was (...), maar dat het zeer waarschijnlijk uitslag was veroorzaakt door de processierups (hier in huis consequent 'proseptierups' genoemd)?! Hoezo processierups?! Het is september? Die krengen komen toch in april/mei voor? Ja, dat dachten zij ook, maar gisteren hadden ze nog zo'n geval en ze hebben ze gesignaleerd.
Dus....
Met recept voor een crèmepje op zak verliet ik de praktijk en struikel daar vervolgens op de stoep letterlijk over twee rupsen... Ik ben overtuigd!

Dus, ben gewaarschuwd!

Pepernoten

 

Woensdag 5 september vandaag toch?!

Ik loop net door de AH en wat zie ik daar liggen? Pepernoten?!?!

Het moet niet gekker worden! 

Of ben ik nu de enige die dat toch wel wat rijkelijk vroeg vind?

Verbouwen

Vrijdagavond kwamen er vrienden eten en dus moest ik, op een zeker moment, uiteraard de keuken in. En hoewel ik er op voorhand eigenlijk best zin in had om te gaan koken, was het toen het moment daar was eigenlijk wel het laatste waar ik zin in had! Ik sta bij het koken namelijk tegen een muur te kijken. Zó ongezellig. Ik had het in één klap zó gehad. Tot voor kort was ik eigenlijk nog het best vergelijkbaar met een holbewoner. Het kon me niet donker en dicht genoeg zijn in huis. Gordijnen dicht, kaarsen aan, liefst diep onder mijn dekbed ver weg van alles en iedereen. Die kaarsen vind ik nog steeds gezellig in tijden dat het vroeg donker is overigens, maar ik ben de laatste jaren veranderd. Inmiddels stik ik bijna in mijn eigen huis, voel ik me opgesloten en wil ik niets liever dan meer licht, lucht en ruimte.
En zo stond ik vrijdag dus in de keuken en kreeg ik een briljant (verbouw)idee (al zeg ik het zelf). Verkopen en verhuizen in deze tijd is niet handig, zeker niet als het niet noodzakelijk is. En nu heb ik wel een wensenlijstje dat ik graag aan onze woonsituatie zou willen toevoegen en waarvoor verhuizen eigenlijk de enige optie zou zijn, maar de banken staan nu eenmaal niet voor je deur in rijen van tien als je zelfstandig ondernemer bent, dus een hypotheek lospeuteren zal ook niet van een leien dakje gaan. Daarbij heb ik zaterdagmorgen natuurlijk meteen Funda afgespeurd en wat je daar tegen komt, word je ook niet instant gelukkiger van. Ons huis is qua stijl ook wel helemaal naar ons zin, dus....verbouwen dan maar?
Joep reageerde gelukkig heel rustig en positief (wat een geweldige vent!). En hoe meer ik er over nadacht, hoe meer ik het zag zitten. Zaterdag ben ik dan dus ook meteen aan het tekenen geslagen. En aangezien ik heel visueel ben ingesteld zie ik het eindresultaat dan ook al helemaal voor me. Helemaal goed!
Alleen nu de realisatie nog... Kan dat wat ik wil eigenlijk, bouwtechnisch gezien, allemaal wel? Aangezien ik een handige vader heb heb ik hem vandaag maar even een mailtje gestuurd. Hij vroeg in reactie of ik al wat hints kon geven.... Ha! Wat denk je! Plan, ideeën, tekening, details, alles ligt klaar! Wat mij betreft waren we vandaag al begonnen met verbouwen! Want als ik eenmaal iets in mijn kop heb....
Hopelijk weten we snel of dat wat ik wil, zowel technisch als (niet onbelangrijk) financieel, haalbaar is en dan gaan met die banaan. Want hoewel ik verbouwen verschrikkelijk vind, heb ik echt zo vreselijk veel zin in onze 'nieuwe keuken'!
 Ik hou je op de hoogte!


En als er nu lange tijd radiostilte volgt, heb ik negatief advies gekregen en heb ik me weer even terug getrokken in mijn hol om uit te huilen...

Efteling

De kinderen hadden vandaag een studiedag.
En nu ook het noorden weer naar school is en dus heel Nederland weer op school of het werk zit, leek het ons een uitgelezen kans om naar de Efteling te gaan.
Dus ik snapte er werkelijk geen hout van dat het nog zo druk was! Ja, wij hadden dan wel een studiedag, maar toch niet heel Nederland?! Waar komen al die mensen vandaan?? Moeten die niet gewoon naar school of op hun werk zijn?! Echt ongelofelijk.
Nu hadden we geen klagen overigens, want het langste dat we hebben moeten wachten, bij de D'Oude Tuffer, was 20 minuten (dan wel weer 2x 20 minuten, want tja, ze willen natuurlijk wel allebei wel een keer sturen hè?!). Niet slecht dus, maar toch.
Ik heb overwogen om een enquête te gaan houden bij de ingang met de vraag wat die mensen nou net uitgerekend vandaag kwamen doen. Echt ik snap er niks van.
Waar we overigens ook niks van snapte was de plattegrond! Gelukkig maakte ik pas aan het eind van de dag, toen we dat verrekte sprookjesbos voor de tweede keer vandaag niet uitkwamen, de domme opmerking dat ik eigenlijk best goed ben in kaartlezen. Geloof niet dat dat heel geloofwaardig overkwam...

Maaaaar, ondanks dat ik het drukker vond dan ik het verwacht had, was het echt een super dag! Veel gezien, veel gelopen (vooral omdat we geregeld verkeerd liepen), prachtig weer, veel bekende gezien (niet gek als de halve school hetzelfde idee heeft), veel gelachen (vooral omdat ik niet nat werd in de piranã...) en hele lieve kindjes. Echt een topdag!
Laat de volgende studiedag maar komen!




P.S. Tip: als je naar de Efteling gaat, kijk dan effe in welke rij je parkeert. Scheelt een hoop zoekwerk naar je auto aan het eind van de dag.....

Bootje varen

Wij hebben een bootje en vandaag gingen eindelijk, nu onze agenda's eindelijk een keer matchte, mijn zus en zwager mee varen.
Super gezellig. Prachtig weer. Niet druk op het water. Lekker lunchen, even door Heusden gelopen, ijsje eten en weer terug.
Maar dan...na drie kwartier begint er een oorverdovend gepiep. De sloep uit laten drijven en zonder anker (...) bleven we goed liggen.
En met twee mannen aan boord zou je denken dat het dan wel goed komt. Ja, als je twee technische mannen aan boord hebt wel ja, maar min en min gaf in dit geval helaas geen plus!
Drie kwartier hebben ze zitten freubelen (met dank aan onze persoonlijke helpdesk in de vorm van een goede vriend) en toen konden we, in theorie, weer verder. Maar dan ontdek je waarom we zo goed bleven liggen zonder anker... We zaten vast in de klei. En niet zo'n beetje, maar muurvast.
Dus, broek uit en daar ging mijn zwager. En, serieus, mijn complimenten, hij kreeg hem los. Dus we konden weer verder. Alleen....niet voor lang. Daar gingen we weer. Godver!
Gelukkig scheen de zon en hadden de kinderen een DS om op te spelen, maar anders was het nog best een uitdaging geweest om er niet een over boord te duwen denk ik, want kinderen worden altijd op de meest ongelegen momenten natuurlijk heel irritant.
En na een tijdje gingen we weer. En wederom maar voor even....
Gelukkig passeerden we toen snel een restaurant waar we hebben aangelegd. Bij onze haven stonden ze niet te springen om ons op te slepen, want daar was net een zeilwedstrijd geweest vandaag, dus daar was het eigenlijk veel te gezellig. Toch kwamen ze, haleluja, met z'n drieën om ons mee te slepen. Nu waren we het al gewend om slalommend over het water te gaan, want mijn nichtjes wilde ook wel eens varen en de drie heren (op leeftijd en al flink in de olie) zette dat parcours rustig voort....
Ondertussen was mijn zus met haar gezin al in een taxi gestapt bij onze stop, want zij hadden eigenlijk nog een feestje. Tja, iets verlaat, maar wel met een verhaal.
En hoewel het zo aan het eind van de dag al weer flink fris werd kon ik niets anders dan genieten, want het was prachtig om, samen met mijn kleine mannetjes die samen in een slaapzak gewikkeld waren, de zonsondergang vanaf het water te zien.

Hopelijk is ons bootje snel weer gemaakt en durven mijn zus en zwager het nog een keer aan...

Stoere stickers

Wat een leuke en eenvoudige manier om je jongenskamer stoerder te maken! Muurstickers.
Vliegtuigen, raket, motor of auto's van schoolbordfolie! Persoonlijk vind ik ze 'puur' het stoerst, maar hij is gemaakt om op te krijten.

Kek Amsterdam,  € 49,95

www.kekamsterdam.nl