Je hebt van die weggebruikers....
Vanmorgen had ik weer zo'n gevalletje aan de hand (en ik kan je zeggen, dat is niet goed voor mijn humeur!).
Ze zijn hier in onze buurt werkelijk in iedere straat aan het werk. Je zou eigenlijk een helikopter moeten aanschaffen, want eigenlijk kun je nog alleen de lucht in om richting plaats van bestemming te komen (wil je niet dagelijks een complete rondleiding door je eigen buurt).
Zo dus ook de weg naar school. Echt iedere meter zijn ze bezig en met twee kleine jongens op de fiets zorgt dat af en toe best voor spannende situaties (en stress bij mij...). In één van de straten stonden vanmorgen (zoals altijd) aan één zijde allemaal auto's geparkeerd. En het is zo'n straat waar er dan eigenlijk nog maar 1 auto door heen kan en jij als fietser, als je leven je lief is, eigenlijk het beste de stoep op kunt schieten (maar a: dat mag niet en b: precies, die stoep ligt ook open...). In diezelfde straat stonden vanmorgen ook nog van die borden, op straat, om aan te geven dat de weg open ligt (joh!). Olivier was al vooruit gefietst, maar toen Valentijn en ik aan kwamen fietsen, kwam ons een grote taxibus tegemoet. En aangezien het leven van mijn kind me lief is, zei ik hem maar even te stoppen voor de borden zodat de taxi eerst voorbij kon, waarna wij weer vrij baan hadden.
Nadat meneer 65+ na een tijdje eindelijk stapvoets doorreed, zag ik het al gebeuren... Zijn raam ging naar beneden en stopte ter hoogte van Valentijn en mij. Hij had zo'n hip bluetooth oortje in, want de 65+'ers van deze tijd denken dat ze modern zijn (sorry, ik wil niet generaliseren, maar deze meneer irriteerde me nogal). Maar goed. Volgens hem had ik voorrang, waarop ik aangaf dat ik met een kleintje fietste en het nogal gevaarlijk vind. En dan nu het beste deel.... Ik had moeten doorrijden, want ik had voorrang en dat moet mijn kind ook leren. Dus.... Rot op, rij door en ik zorg wel voor mijn kind! (zo heb ik het natuurlijk niet gezegd, maar wel gedacht). Aaarrrggghh, wat irritant! Van die kerels die zelf waarschijnlijk geen vinger hebben uitgestoken vroeger toen hun kinderen klein waren en nu het lef hebben om zich met andermans kinderen te bemoeien!
Zelfs nu, toch ruim 3 kwartier na het voorval, komt het stoom me nog uit de oren!
En wat betreft die voorrang... Dat vraag ik me ten zeerste af. Het opstakel stond namelijk aan onze kant en als ik me niet vergis, moet degene die het opstakel heeft voorrang verlenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten