Explosieve relatie

Blij dat het zondagavond is en er een nieuwe week voor de deur staat. Of misschien moet ik zeggen: blij dat de afgelopen week voor bij is...
Sjemig, wat een rotweek. Ik heb serieus overwogen om óf de kinderen de deur uit te zetten óf zelf mijn koffers te pakken. Want wat waren ze vervelend. Vooral met Valentijn heb ik in de clinch gelegen. Nu wil het geval dat hij afgelopen donderdag ook nog jarig was (dus onze onstuimige relatie was echt tóp voor de verhoging van de feestvreugde...) en misschien was de aanloop daar naartoe in combinatie met vermoeidheid ook wel een goede rede voor spanning. Want jarig én een kinderfeestje én een feestje op school én een grote mensen feest. Het is natuurlijk ook allemaal niet niks als je vijf wordt.

Afgelopen vrijdag was hij vrij van school. Nadat we samen ergens hadden geluncht in de hoop dat dat onze relatie ten goede zou komen, viel hij op de terugweg in de auto in slaap. Nadat ik hem binnen op de bank had gelegd, verwachtte ik dat hij binnen twee minuten, zoals gebruikelijk, weer zou rondstuiteren, maar hij sliep door... Na een dikke twee uur werd hij pas weer wakker! Héél ongebruikelijk. Dus blijkbaar had hij het echt nodig en dat bleek ook wel nadat hij weer wakker was, want een stuk gezelliger! Hij kroop bij me op schoot en daarmee leek de lucht tussen ons geklaard. Zucht...

Ik hoop maar dat dit soort weken niet al te vaak voorkomen, want het huilen stond me werkelijk nader dan het lachen.
Maar, onze explosieve relatie is weer ten einde. Ik ben weer helemaal verliefd op hem en we knuffelen ons een ongeluk, want we hebben wat in te halen...