Bootje varen

Wij hebben een bootje en vandaag gingen eindelijk, nu onze agenda's eindelijk een keer matchte, mijn zus en zwager mee varen.
Super gezellig. Prachtig weer. Niet druk op het water. Lekker lunchen, even door Heusden gelopen, ijsje eten en weer terug.
Maar dan...na drie kwartier begint er een oorverdovend gepiep. De sloep uit laten drijven en zonder anker (...) bleven we goed liggen.
En met twee mannen aan boord zou je denken dat het dan wel goed komt. Ja, als je twee technische mannen aan boord hebt wel ja, maar min en min gaf in dit geval helaas geen plus!
Drie kwartier hebben ze zitten freubelen (met dank aan onze persoonlijke helpdesk in de vorm van een goede vriend) en toen konden we, in theorie, weer verder. Maar dan ontdek je waarom we zo goed bleven liggen zonder anker... We zaten vast in de klei. En niet zo'n beetje, maar muurvast.
Dus, broek uit en daar ging mijn zwager. En, serieus, mijn complimenten, hij kreeg hem los. Dus we konden weer verder. Alleen....niet voor lang. Daar gingen we weer. Godver!
Gelukkig scheen de zon en hadden de kinderen een DS om op te spelen, maar anders was het nog best een uitdaging geweest om er niet een over boord te duwen denk ik, want kinderen worden altijd op de meest ongelegen momenten natuurlijk heel irritant.
En na een tijdje gingen we weer. En wederom maar voor even....
Gelukkig passeerden we toen snel een restaurant waar we hebben aangelegd. Bij onze haven stonden ze niet te springen om ons op te slepen, want daar was net een zeilwedstrijd geweest vandaag, dus daar was het eigenlijk veel te gezellig. Toch kwamen ze, haleluja, met z'n drieën om ons mee te slepen. Nu waren we het al gewend om slalommend over het water te gaan, want mijn nichtjes wilde ook wel eens varen en de drie heren (op leeftijd en al flink in de olie) zette dat parcours rustig voort....
Ondertussen was mijn zus met haar gezin al in een taxi gestapt bij onze stop, want zij hadden eigenlijk nog een feestje. Tja, iets verlaat, maar wel met een verhaal.
En hoewel het zo aan het eind van de dag al weer flink fris werd kon ik niets anders dan genieten, want het was prachtig om, samen met mijn kleine mannetjes die samen in een slaapzak gewikkeld waren, de zonsondergang vanaf het water te zien.

Hopelijk is ons bootje snel weer gemaakt en durven mijn zus en zwager het nog een keer aan...