Ik baal. En dat is zacht uitgedrukt...
Inmiddels is mijn depressie wel weer voorbij en ben ik mijn hol weer uit. Maar ik heb toch echt wel even moeten uithuilen (misschien was dat ook wel mijn aandeel in de explosieve relatie die ik met vooral Valentijn had afgelopen week).
Ik heb verteld dat ik wilde verbouwen. Dus vorige week is er een vriendinnetje van me langs geweest die architecte is. Samen hebben we naar onze plannen gekeken, maar helaas... Slecht nieuws. Dat wat ik wil gaat niet. Dat wil zeggen, dat wat ik voor ogen had kàn wel (alles kan tenslotte), maar dan wordt het echt een rigoureuze verbouwing van, nou zeg € 50.000,-? En dat is nou niet helemaal wat mijn bedoeling was. Dus na dat bericht was ik licht chagrijnig kun je wel stellen, want als ik eenmaal iets in mijn kop heb....
Het was dus was even schakelen. Inmiddels heb ik me er bij neergelegd en ach, het scheelt weer verbouwstress, vreemde kerels die door je huis klossen (en nergens naar kijken...), een hoop geld en een lange tijd in de puin, dus het heeft ook zo zijn voordelen zullen we maar zeggen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten