De Paashaas is alweer een tijdje weg, maar de enorme hoeveelheid chocolade daarmee nog niet. Zo hadden de kinderen ook ieder nog een paashaas staan. Alleen, hoe flauw, mogen ze die van mij niet in één keer naar binnen werken. Ik wil de paashazen namelijk niet in vloeibare vorm op mijn parket terug vinden... Dus kregen de jongens ieder een eigen bakje met daarin hun paashaas in kleine stukjes en de opdracht het niet in één keer op te eten. Dat ging eigenlijk super! Olivier zette zijn bakje steeds netjes weer op het aanrecht waar het onder mijn toeziend oog bewaakt werd. Hoewel... Met enige regelmaat schoot mijn hand in het bakje, waardoor na verloop van tijd de bodem toch wel duidelijk zichtbaar werd. Hm.. Gelukkig maalde hij er al een paar dagen niet om, want hij is niet zo'n zoetekauw. Valentijn daarentegen compenseert dat ruimschoots, want zijn bakje is uiteraard al lang leeg. Valentijn is ook af en toe net een hond. Ritsel in de keuken met een verpakking en binnen 2 tellen, ongeacht waar hij zich in huis bevindt, staat hij achter je. Nog net niet hijgend en kwijlend, maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Ik heb net de laatste kruimels van de Paashaas van Olivier op en zolang hij niks zegt, doe ik ook maar alsof mijn neus bloed....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten