Gisteren was het 1 april. En dat zul je dan weten ook. Nu was het, gelukkig, zondag, dus leken we er goed van af te komen, maar dankzij een goede vriend (nu niet meer) en een lieve tante (nu niet meer), werden onze kinderen er nog even aan herinnert. En tja, dan gaan ze los. Zucht.
Wij riepen vroeger alleen maar '1 april', maar tegenwoordig roepen ze, heel de dag!, luidkeels '1 april, kikker in je bil, die er nooit meer uit wil'. Dus...
En dan is het de day after en denk je dat je er van af bent. Mooi niet! Net zoals ze hier in maart nog Sinterklaasliedjes zingen (wat zeg ik? Ze zijn zelfs al weer speelgoed uit de boekjes aan het knippen om te 'bestellen' aan Sinterklaas. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen natuurlijk...), gaan ze vrolijk door met die irritante kikker! Ben benieuwd hoe lang het dit jaar duurt. Tot Pasen, Koninginnedag, Pinksteren? Ach ja, vorig jaar hoorde ik die kikker tijdens de herfstvakantie zelfs nog een keer voorbij komen, dus het kan alleen maar meevallen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten