We hebben weer een nieuwe fase bereikt, geloof ik! Die van 'je-mama-een-kus-geven-op-het-schoolplein-is-stom'. Tot heeeel recent gaven de jongens mij nog een kus als de schoolbel ging. Daarbij moet je je niet te veel voorstellen, want ze zijn al lang en breed met vriendjes aan het spelen, maar zodra de bel gaat zie je alle kinderen alle kanten opschieten. Ze rennen naar hun mama (of papa) om hun tas uit hun handen te grissen en ze snel een kus te geven. Of niet... Want sinds een paar dagen, krijg ik van Olivier nog alleen een vluchtige knuffel. Vanmorgen lukte het me om hem te 'vangen' en was mijn kus raak, maar die veegde hij vervolgens met de achterkant van zijn hand weg. Dus...
Dat kleine kindjes snel groot worden, wist ik al, maar dat het zó snel ging! Gelukkig heb ik Valentijn nog die niks liever doet dan me kussen en hopelijk houdt hij dat nog héél lang vol!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten