Zwarte Pieten protest

Ligt dat nou aan mij of is die commotie rondom Zwarte Piet inderdaad te triest voor woorden? En daarbij, hebben we die discussie niet al eerder gevoerd?
Rascisme is inderdaad werkelijk not done (maar dan op alle gebieden, niet alleen op huidskleur), maar zelfs de kinderen die geïnterviewd worden voor het Jeugdjournaal snappen dat Zwarte Pieten alleen maar zwart zijn doordat ze door de schoorsteen komen...

En zijn de mensen die nu het hardst schreeuwen niet ook klein geweest?
Hou gewoon op! Heel de Zwarte Piet heeft niets met discriminatie te maken, gewoon alleen met een heel onschuldige fantastische traditie!

Ben benieuwd wat ze hierna uit de kast halen om over te gaan lopen schreeuwen...

Stilte retraite

Nog niet zo lang geleden ben ik met één van mijn lieve vriendinnetjes naar een stilte retraite geweest.
Een hele dag niks zeggen.
Ik hoor nu een paar mensen denken 'zou je vaker moeten doen!' en weet je wat, dat zou ik best willen.
Het was een dag waarin er van alles op yoga en meditatie gebied werd aangeboden, maar waar op sociaal gebied helemaal niks van je verwacht werd (je werd tenslotte geacht je mond te houden...).
Je onderging het gewoon allemaal in stilte. En eigenlijk was dat heerlijk. Nu heb ik wel vaker dagen dat ik niet veel zeg en alleen met mijn gedachten als ik alleen thuis ben, maar aangezien zich dan nog wel eens negatieve gedachten opdringen, zag ik er enigszins tegen op, maar het was heerlijk. Niks moeten, niks hoeven, je, overigens wel in soms de meest onmogelijke bochten wringen bij een yoga oefening (en dat voelde ik dus de dag er na...), maar verder gewoon niks.
Tijdens de lunch werd er ook niks gezegd en trok ik me even met een boek in een hoekje terug. Alleen kwam ik niet veel verder dan twee regels en toen lag ik al te snurken, zo relaxt. En ook dát kon en mocht! Gewoon overdag?! Wat een luxe.

Aan het eind van de dag was het heerlijk om weer naar huis te gaan en mijn kindjes te knuffelen.

's Avonds hadden we onze huiskamer vol staan met zo ongeveer 50 man, omdat we een borrel voor de ouders van Valentijns klas gaven, maar zelfs dat onderging ik compleet in ontspannen toestand?! Whow!
Doe mij nog een keer zo'n dag!

Efteling

'Jongens! We gaan vandaag naar een winkel, maar zijn lang weg en het is buiten, dus dikke jas aan' (geen vanzelfsprekendheid hier in huis, zelfs niet in november...).
Zodra we het Eftelinghotel passeren en ze ons vragend (en hoopvol) aankijken roepen we 'verrassing!' En dat was het! Met twee superblij huppelende jongetjes bewegen we ons naar de ingang.
Onze kinderen hebben vandaag lekker een dag vrij en aangezien de AH kaarten op moesten, leek het een goede dag om te gaan. Maar je weet het bij de Efteling nóóit. Maar we hadden vette mazzel! Super mooi weer. Koud, maar de zon scheen lekker. En daarbij, het was rustig!! We konden werkelijk overal zo doorlopen. Hoe luxe!!
Valentijn wilde ook in de python... Voor de eerste keer mocht dat, want hij was groot genoeg. Ik (jawel!) ging vrijwillig met hem mee (moment van verstandsverbijstering, want ik vind dit soort dingen dus gewoon echt te eng).
Na een flinke wandeling (je zult er stilstaan, omdat er tig wachtenden voor je staan!) kwamen we boven aan. Valentijn zag het niet meer zitten en wilde terug (en geloof me, ik ook!). Maar nu waren we er, dus gaan met die banaan (zei zij stoer...).
En daar gingen we... Allebei stevig in de gordel gingen we bijna verticaal hand in hand naar boven. Om het luchtig te houden en in de hoop dat Valentijn niet volledig in paniek zou raken, begon ik over het prachtige uitzicht. 'En dan gaan ze zo heel hard naar beneden' (er achteraf over schrijven maakt zelfs al dat de zenuwen weer door mijn lijf gieren... Waar ben ik aan begonnen?!). Maar terwijl ik zo hard in zijn handje kneep dat ik het bijna verbrijzelde en mijn stembanden uitprobeerde, zat hij eigenlijk heel relaxt naast me. Geen kick?? Hij kneep niet eens in mijn hand??
Jemig wat was ik blij dat het voorbij was! Terwijl mijn kleine held vrolijk naar papa en broerlief huppelde, probeerde ik mijn zwabberbenen onder controle te krijgen en hoopte ik vurig dat ik niet de rest van de dag last zou blijven houden van dat draaierige gevoel in mijn hoofd en die maag in mijn strot!
'Ik heb niet gegild, mama wel!' was het eerste dat hij tegen Joep en Olivier zei. Ja ja ja...
Maar buiten de python was het een topdag! Wat een mooi weer! Wat een mooi park! Wat een feest!

Glow

Van 9 tot en met 16 november is dit jaar Glow Eindhoven. Een evenement waarbij kunstenaars licht- en designtoepassingen laten zien door gebruik te maken van allerlei bekende en onbekende mediatechnologieën. Dit jaar was de eerste keer dat wij het bezochten. Morgen zijn de kinderen vrij, dus niet erg dat ze wat later in bed liggen (alsof ze dan uitslapen. Ha! Keep on dreaming!)
Eerst langs de McDonalds (waar we de rest van de avond last van hebben gehad...) en toen door naar Eindhoven down town.
Heel de dag heeft het werkelijk aan een stuk door geregend, dus ik had er een hard hoofd in, maar eenmaal in Eindhoven was het droog. Helemaal goed! Droog, druk en gezellig. Veel gezien, het één mooi, het ander minder, maar dat is natuurlijk heel erg persoonlijk.
Valentijn viel in katzwijm bij het eerste het beste pand dat we passeerde: een prachtig kantoorpand, alleen.... dat pand deed niet mee, was gewoon verlicht zoals iedere andere avond!
Eén van de dingen die ik mooi vond waren de verlichte oude herenhuizen (die wel meededen aan het evenement!) en de doeken waar verschillende kleuren lampen op gericht stonden en waar je dus foto's zoals hierboven mee kon maken.
Buiten dat was het vooral heel gezellig.

Spijkerbed

Joep heeft een of andere seminar gehad. Hij komt thuis met een tas vol reclamemateriaal en een pakket. En iets dat ingepakt zit werkt als een rode lap op onze kinderen (ze krijgen namelijk nooit iets...), dus ze springen er bovenop (niet handig in dit geval overigens...).
'Wat is het papa?'.
'Dit is voor mama!'
- O -
Als de kinderen het uitgepakt hebben komt er een soort matras tevoorschijn dat in mijn beleving nog het meest weg heeft van een spijkerbed?! Als ik mijn hand er op leg, worden mijn vermoedens bevestigd en verandert mijn hand bijna direct in een vergiet (en krijgt de uitspraak 'gat in je hand' ineens een héél andere betekenis!). Zo! Echt scherp!
Goh, leuk schatje... Wil je me soms iets vertellen? Zitten de scheidingspapieren soms aan de achterkant geplakt?
Maar nee, dat was toch gelukkig niet het idee. Dit is blijkbaar het nieuwste van het nieuwste, een soort acupressuur mat en blijkt erg goed te zijn bij spier- en gewrichtsklachten. ´Regelmatig gebruik helpt tegen spier- en gewrichtspijnen, vermindert stress en verzacht slapeloosheid´ zegt de begeleidende brief.
Yeah right!
De leukste zin uit de brief is overigens de volgende ´Gebruik van de mat is 100% veilig´. Haha, grapjassen.
Ik ben duidelijk nog niet overtuigd, dus mij niet gezien.

Inmiddels zijn we een paar dagen verder en nu wil het geval dat mijn nek en rug wel een klein beetje vastzitten...
Zal ik? Ik ben alleen thuis en niemand hoeft het te weten. Toch...

Roar - Katy Perry

Het nummer 'Roar' van Katy Perry, heerlijk!

Als het even je dag niet is, omdat het slecht weer buiten is of omdat je gewoon zin hebt even uit je dak te gaan, is dit een heerlijk nummer om je even op uit te leven!
Ik heb Olivier er laatst mee getraumatiseerd vrees ik, toen ik keihard meezong (toegegeven, mijn zangkwaliteiten zijn niet je dat) en uitbundig ronddanste terwijl hij met een vriendje zat te spelen, maar ja, dat probleem komt later wel.
Nu lekker even meeblêren!

Ladies Night

Vorige week ben ik met mijn zus naar de Ladies Night in Pathé geweest.
Film: 'Mannenharten' met onder andere Barry Atsma, Daan Schuurmans en Jeroen Spitzenberger.
Een super relaxte en gezellige avond, waarbij de titelsong van  BLØF&Nielson (link onderaan) meteen al voor een goed gevoel zorgde.
En vooral, ook niet geheel onbelangrijk: gewoon een leuke film. Heerlijk, even niet nadenken en je mee laten slepen in een andere wereld.
Dank je wel zus!

De volgende Ladies Night staat al in mijn agenda genoteerd! Dan draaien ze de film 'Soof', met in de hoofdrol Lies Visschedijk (Roelien uit Gooise Vrouwen). Belooft weer een leuke avond te worden! Dus als je zin hebt? Dinsdag 10 december!

Long time

Terug van weg geweest....

Het is al weer een hele tijd geleden dat ik iets op mijn blog gezet heb.
In de tussentijd heb ik niet stil gezeten, maar was er even geen ruimte voor verhaaltjes.
Ondertussen is er wel veel gebeurd. De zomer(vakantie) ligt alweer ver achter ons en heeft weer plaatsgemaakt voor de herfst, Olivier zit inmiddels in groep 4 en Valentijn in groep 3 (blêhheh, nu heb ik écht geen kleine kinderen meer... dan toch nog maar een derde... nêêêh!!). Vandaag begint het Sinterklaasjournaal weer, want zaterdag komt baardmans alweer aan (met als gevolg twee -allebei nog heilig gelovende- stuiterballen) en is het jaar gewoon alweer bijna ten einde (gaan alleen míjn jaren zo snel?). Maar verder is er eigenlijk niet echt heel veel verandert...

Vanaf nu ga ik weer proberen met regelmaat iets te schrijven!
Ik heb er zin in!

Welke.nl

Op zoek naar inspiratie voor in en om huis?

Dan móet je even kijken op de site van Welke!

Echt een super site met oneindig veel leuke ideeën.

 

 

www.welke.nl

P.S. mijn laptop ligt in de kreukels, dus helaas even geen foto's.

 

Koningin Beatrix

Wat een histerisch historisch moment gisteravond om 19.00u!!
Ik had me met de kinderen in bed geïnstalleerd, waar we het na het voorlezen, samen konden kijken. Want hoewel ze nog klein zijn natuurlijk, is dit wel een historisch moment waarvan ik vond dat ze het moesten zien.
Persoonlijk vind ik het jammer dat koningin Beatrix op 30 april aanstaande zal aftreden. Haar rust is haar des al niet te min absoluut en zondermeer gegund! Maar zoals al door zovelen gezegd, ze is wel gewoon onze koningin. Een prachtige krachtige en (volgens mij) gevoelige vrouw die het de afgelopen 30 jaar zeker niet altijd makkelijk heeft gehad, maar zich overal doorheen geslagen heeft. Waarvoor respect!
Ik hoop voor haar dat ze de rust krijgt die ze verdient en kan gaan genieten van haar leven als moeder en vooral oma!
Gefeliciteerd koningin!

Ondertussen ben ik stiekem ook erg benieuwd naar het koningsschap van Willem Alexander. Ik denk dat het voor hem, en ons.., van grote toegevoegde waarde is dat hij Maxima aan zijn zijde heeft! En ik hoop dat ze, ondanks dat hij nu geen IOC lid meer is, de spontane sportieve kant blijven houden.
Ik ben blij dat ik niet in hun schoenen sta (hoewel ik best eens in Maxima's jurken wil staan..), want het zal niet meevallen om zijn moeder te vervangen en de harten van het volk te winnen zoals zij deed. Maar, ik geloof dat dat best goedkomt!
Succes!

Steppegras

Wij hebben gisteren steppegras gegeten.
In België, net over de grens. Tentje waren we al eens eerder geweest, maar blijkbaar kennen meer mensen het, want het was me er toch druk! Echt ongelooflijk.
Ooit van gehoord? Steppegras, hele dunne frietjes en dan echt heul erg veel!
Je besteld iets van vlees, vis of iets dergelijks en daarboven op krijg je dan je frietjes (o ja en daaronder zit ook nog iets van salade verstopt).
Knappe kop als je je bord leeg krijgt!
Nu zijn er mensen die gerust ook nog een voor- en nagerecht nemen, maar als ik me door zo'n bord heen gewerkt heb, hoef ik de rest van de week niks meer te eten... 

Niet duur, maar erg lekker (zelfs onze jongens aten goed?!) en leuk met een gezelschap en met kindjes (leuke bijkomstigheid: je hoeft zeker niet in gala en de kinderen hoeven ook niet keurig in het gareel).

Zie het wel voor me dat we een keer met een stel moeders en bijbehorend kroost gaan! Lijkt me gezellig!

Woman

Herkenbaar?

Oogontsteking

We lijken hier in huis iets te hebben met ogen!
Olivier lijkt me overbodig daar nog iets over te zeggen (maandag weer op controle), Valentijn zit met zijn neus ongeveer op zijn DS, dus als daar het vonnis valt dat hij een brilletje nodig heeft verbaast me dat niet, zelf heb ik de laatste tijd, tot groot genoegen van zowel groot exemplaar als de twee kleine exemplaren manvolk dat hier thuis rondloopt, ook moeite met scherp zien van dichtbij (nu al?!).
Maar deze ronde is de hoofdrol weggelegd voor Joep.
Vorige week had hij een ontsteking in zijn oog. En hoewel hij de flauwste (gelukkig) niet is, ging hij vrijdag toch maar even naar de huisarts en daarmee zou hij voor de verandering eens een keer lekker op tijd thuis zijn. Dus niet... Eenmaal bij de huisarts werd hij direct doorgestuurd naar het ziekenhuis. Normaal gesproken zou ik dan denken doe normaal, maar een jaar of 14 geleden had hij een oogontsteking en mocht toen in het ziekenhuis een spuit in zijn oog laten zetten. En aangezien Joep best goed is in rekenen en nu 1 en 1 optelde, leek het de huisarts raadzaam nu toch maar direct verdere stappen te ondernemen.
En zo kwam hij vrijdag toch nog laat thuis met een tas vol aan verschillende oogdruppels. Volgens mij heeft hij gewoon alle soorten gekregen die er waren!
Vanaf dat moment liep hij zo ongeveer heel de dag te druppelen. Maandagmorgen mocht hij zich al weer in het ziekenhuis melden en hoewel het wel iets beter ging, bedachten ze dat hij 1 soort druppels nog niet had gehad, dus die kwam er ook nog bij. Hij voelt zich met zijn hele apotheek een bejaarde zei hij. Maar ja, als je bij het druppelen geholpen moet worden, dan ben je dat toch ook wel een klein beetje?
Afgelopen dagen heeft hij het op zijn werk toch maar zelf geprobeerd, maar bij hem lijkt het een eeuwigheid te duren voor er een druppel komt en bij mij is het altijd zo gepiept?! Tja schat, je moet ook een heel klein beetje in het flesje knijpen. Ja, maar dat heb je mij nooit verteld.
Het moet niet gekker worden! Rete intelligent, maar dit had hij zelf niet bedacht!
Morgen moet hij weer terug naar het ziekenhuis, maar het zicht komt al weer iets terug en daarmee blijft hij hopelijk ergere behandelingen of ontstekingen voor. 
Laten we het hopen.

Warhoofd

De Albert Heijn is niet heel ver lopen van ons huis. Alleen met deze koude temperaturen lijkt het wel 2 keer zo ver. Bbrrr. Koud, maar tegelijkertijd lekker om even buiten te zijn.
Als ik mijn mandje vol heb en me richting kassa begeef, krijgt mijn warhoofd een schok. Shit, andere tas mee getrokken en daar zit mijn portemonnee natuurlijk niet in! Geloof dat ik er niet helemaal bij ben. Daar heb ik al wat langer last van, maar dit soort acties zijn natuurlijk niet handig. En aangezien je je boodschappen niet zomaar meekrijgt, mag ik weer met lege handen terug naar huis.
Thuis heb ik de keuze: auto of terug lopen. Auto betekent krabben... Hm, misschien ben ik wel gewoon sneller op en neer als ik weer ga lopen. En dus daar gaat suffie weer...
Als ik vervolgens afgerekend heb en weer terug naar huis aan het lopen ben, vraag ik me af of ik eigenlijk wel alles heb dat ik moest hebben?? 
Hoe dan ook, ik ga vandaag echt niet nog een keer terug!

Falen

 

So, even in hard times:

don`t give up!

 

Pesten

Bij ons op school hebben ze kanjertraining. Maar dit kan ook:

Pesten:
Een onderwijzeres in New York onderwees haar klas over de gevolgen van pesten.
Ze gaf hen de volgende opdracht. Ze gaf alle kinderen in de klas een stuk papier en zei hen het te verfomfaaien, het te verkreukelen, er een prop van te maken, het op de grond te gooien en er op te stampen.
Kortom er echt een puinhoop van te maken, maar ...het niet te verscheuren.
De kinderen vonden dat wel een leuke opdracht en deden hun best het blad zo veel mogelijk te verkreukelen. Toen kregen ze de opdracht om het papier voorzichtig weer open te vouwen, zodat het niet scheurde en het weer glad te strijken.

Ze liet hen zien hoe vol littekens en vuil het papier was geworden.
Toen zei ze de de klas dat ze het papier moesten zeggen dat het hen speet dat ze het zo verkreukeld hadden. Maar hoe vaak ze ook zeiden dat het hen speet en hoe ze hun best ook deden om de kreukels weer uit het papier te halen, het lukte hen niet om het blad in de vorige gladde staat terug te krijgen.
Ze wees haar leerlingen op alle littekens die ze achterlieten.
En dat die littekens nooit meer zullen verdwijnen, hoe hard ze ook probeerden ze te repareren. Dat is wat er gebeurt als een kind een ander kind pest.
Je kan zeggen dat het je spijt, je kan proberen het weer goed te maken, maar de littekens zijn er en die blijven. Mensen van 80 kunnen nu nog navertellen hoe ze op de lagere school gepest werden. De kreukels gingen er niet meer uit.
De gezichten van de kinderen in de klas vertelden haar dat haar boodschap was overgekomen. 

Welke tactiek ze ook gebruiken, als het maar werkt!

Fijne herinnering

Mijn neefje mailde me een paar foto's van vroeger.
Fijne herinneringen!


Fijn weekend!

Aan vervanging toe

Ik geloof dat mijn planten het niet heel erg hebben weten te waarderen dat ze een tijdje moesten wijken voor de kerstboom...
En ik geloof dat ik de hoop nu wel echt op kan geven dat het nog wat wordt.
Ondanks dat ik geen groene vingers heb, hebben ze het toch heel lang vol gehouden, maar volgens mij zijn ze nu wel echt serieus aan vervanging toe.

Computervirus

Vorige maand waren mijn zus en zwager 12½ jaar getrouwd. Goede gelegenheid dus om een bloemetje te sturen. En dus bezocht ik de site van Fleurop. Ik zocht een mooie bos uit en ging door naar de betaling. En daar ging het mis. Mijn computer bleef hangen en na de bestelling nog een keer opnieuw te hebben geplaatst deed ik nog een betaalpoging. Maar ook nu bleef hij hangen en gaf ik de moed, na, geloof mij, heel wat gevloek en getier, op.
Uiteindelijk ben ik hier een bloemenzaak binnen gelopen en hebben zij de bloemen bezorgd.
Eind goed al goed.
Dus niet....
Een paar dagen later logde ik namelijk in op mijn rekening en wat bleek, er was  €100,- van mijn rekening afgeschreven?!
Zo, dure bos bloemen!

Om een lang verhaal kort te maken: ik heb uren (niet letterlijk, maar gevoelsmatig wel) aan de telefoon gehangen. Met Fleurop. Maar zij kende me niet en hadden ook geen geld via mij ontvangen (logisch, ik had de bestelling ook afgebroken). Met de bank. Zij waren heel behulpzaam, maar konden desondanks niks voor me doen en verwezen me naar hun helpdesk en naar de politie om aangifte te doen.... 
De meneer van de helpdesk wist me te vertellen dat ik een virus op mijn computer heb en dus hebben onverlaten ongevraagd € 100,- van mijn rekening afgeschreven. En bedankt!
Op het politiebureau heb ik vervolgens dik 1½ uur gezeten om aangifte te doen die ik vervolgens weer op de bank heb afgegeven.
En dan? Tja, dan niks eigenlijk. Daar stopt het verhaal. Daar hield mijn aandeel op en kon ik alleen maar afwachten en duimen dat de bank een onderzoek zou instellen en dan hopen dat ze het heel misschien zouden vergoeden.
Vanmorgen belde de bank... Er is vastgesteld dat ik inderdaad een virus op mijn computer had en dat er buiten mijn schuld om geld is afgeboekt van mijn rekening en dus gaan ze het vergoeden!!
Haleluja!

Maar toch, ik denk alleen wel dat ik de volgende keer als ik bloemen wil laten bezorgen toch maar gewoon direct bij de bloemist binnenloop...

Echt weer voor...

Geparkeerd

Hoop

Deze kreeg ik van een vriendinnetje doorgestuurd.
Een mooie gedachte in moeilijke tijden!

Touch for Health

Afgelopen weekend had ik cursus. Ik heb de cursus Touch for Health gevolgd.
Ik heb spieren leren testen om de houdingsbalans te verbeteren en om fysieke en mentale ongemakken te verminderen door het opheffen van energieblokkades.
Je kunt het vaag vinden of zelfs onzin, maar ik vind het heel erg interessant en boeiend, maar tegelijkertijd was het enorm frustrerend!
Zoals meestal bij een cursus of in een groep, heb je minstens 1 irritant persoon. Dat was ik deze keer.... Want hoewel ik best spiritueel ben, wil ik zo op zijn tijd toch ook wel verklaringen. Ik was dus degene van de groep die continu dingen vroeg, omdat ik dingen wilde begrijpen, causale verbanden wilde leggen, duidelijkheid wilde. En die kreeg ik niet. Standaard reactie ongeveer was: 'dat weet ik niet', maar favoriet was toch wel: 'dat kan, maar hoeft niet'. Dus, bij alles wat we deden, wat we leerden en waarbij ik iets vroeg  kreeg ik dat als reactie.
Ja zeg, lekker makkelijk. Zo kan ik het ook!
Buiten dat ik er redelijk gefrustreerd van raakte, werd ik er ook behoorlijk recalcitrant van! Niet lang na het begin van de cursus overwoog ik dus ook serieus om de volgende dag niet meer terug te gaan, want hier werd ik niet blij van!
Bij aanvang van dag twee stond (gelukkig) niemand er van te kijken dat ik een hoop vragen had. En wederom werd ik met een kluitje het riet in gestuurd.
Gisteren echter werd een ommekeer. De rede dat ik deze cursus ging doen, was vooral omdat er bij de aankondiging was aangegeven dat je leerde je energie te meten en in balans te brengen. En aangezien er aan mijn energieniveau nog wel wat te sleutelen viel, was ik om. Kort gezegd was het dus gewoon puur eigen belang om deze cursus te gaan volgen. Ik heb eigenlijk nooit overwogen om er iets mee te gaan doen. En aangezien ik niet echt heel erg dol ben op het volgen van cursussen, was ik in gedachte op zondagavond wel weer klaar voor de tig komende jaren! Als ik er een ander mee kon helpen prima, maar ik had niet echt de intentie om er echt werk van te gaan maken.
Maar zoals gezegd, gisteren was een ommekeer. Het werd ineens echt interessant omdat er causale verbanden gelegd gingen worden (of de juf mij inmiddels beu was of zich gewoon versprak weet ik niet, maar dat boeide me ook allerminst). Dingen werden duidelijk (hoewel je sommige dingen in deze materie natuurlijk helemaal niet kunt verklaren) en mijn enthousiasme groeide. Ik kan mezelf dan blijkbaar niet meten (maar wel in balans brengen), maar toch was dit wel echt heel interessant. Bizar af en toe, maar wel echt boeiend! Hier wil ik meer over leren!

Ik hoop dat cursus twee snel volgt!
En ondertussen ga ik me uitleven op iedereen die maar in mijn buurt durft te komen!
Zou dit dan misschien zijn waar ik blij van word?!
Ik hoop dat ik dit gevoel over een paar dagen nog heb...

Verantwoordelijk

Teleurgesteld

Voor de kerstvakantie, inmiddels 3 weken geleden is Olivier aan zijn ogen geopereerd. Direct na de operatie kreeg ik via de chirurg te horen dat alles goed was gegaan.
En nadat ons Loetje twee dagen als blinde door het leven is gegaan (zijn ogen prikten, dus hield hij ze dicht), leek alles weer zoals wij het oorspronkelijk bedacht hadden. Eenmaal weer onder de zienden, zette hij zijn bril niet op. Rede: er was geen verschil met en zonder bril. Dus leefde hij weer zoals vanouds zonder bril.
Direct na kerst hadden we de eerste controle bij de orthoptist. Om zijn ogen meer rust te geven, moest hij zijn bril weer op. En aangezien Olivier de moeilijkste niet is, deed hij dat braaf.
Tot we afgelopen zondag bij mijn schoonouders waren en hij, na flink buiten te hebben gespeeld, het ding afzette... Meteen keek hij weer zo scheel als een otter! En daar schrok ik toch wel even van! Was dan alles voor niets geweest?!
Begin van de week had ik onze eigen orthoptist aan de telefoon en legde haar hoe en wat voor. Dinsdag maakte ze meteen ruimte in haar agenda. Lief mens!
Conclusie: de operatie heeft niet gebracht wat ze gedacht hadden. Zijn hoek is wel verbeterd en blijkbaar was mijn verwachting dat hij niet meer scheel zou kijken, een valse, want dat bleek niet de insteek van de operatie (hoor ik nu). Ze wilde de samenwerking tussen de ogen verbeteren, waardoor hij weer diepte zou zien en dat is dus niet gelukt.
En alles prachtig en wel, maar ik had toch verwacht dat hij nu dan ook niet meer scheel zou zien. In mijn ogen is er dus niks verandert. Voor de operatie keek hij ver weg recht en dichtbij scheel (niemand die er dus iets van zag). En nu, na de operatie, is dat dus hetzelfde?! (met enige verschil dat de hoek van zijn ogen iets verbeterd is, maar ja...). Een lichte teleurstelling maakte zich toch wel even meester van me.
En toen ontstond er een kleine discussie tussen de orthoptist en mij. Want die week zonder bril heb ik hem niet een  keer scheel zien kijken. Worden zijn ogen door die bril dus niet gewoon verwend en lui en laten het afweten zodra zijn steun (bril) af gaat? Volgens de literatuur moet iemand bij scheefstand echter een bril dragen. En ja, ik heb er niet voor gestudeerd, maar 1 en 1 is zelfs bij mij toch echt 2? Na wat heen en weer gebakkelei kon de orthoptist niks anders dan, na het zelf te constateren omdat Olivier al een tijdje zonder bril, en rechte ogen..., voor haar neus zat, dat de literatuur en de realiteit blijkbaar niet altijd matchen. Dus hebben we nu een compromis: geen bril, alleen bij inspanning/focus als lezen, rekenen etc. Hij moet zijn bril nu dus even tijdelijk echt als leesbril gaan gebruiken. Ergens heb ik met hem te doen, want het ding steeds op en af, dan kun je hem beter continu op je neus hebben. Maar wederom: hij doet niet moeilijk. En hoewel ik geen verstand heb van oogheelkunde, voelt het goed zo.

Inmiddels leeft Olivier nu dus al 2 dagen het grootste deel van de dag zonder bril en ik ben blij (voor hem) want hij heeft niet meer scheel gekeken!
Hopelijk laat mijn gevoel me niet in de steek en doen we hier goed aan.

Diepvries ontdooien

Onze diepvries....
Tenminste, zo zag hij er uit. Heel erg, maar sommige dingen kreeg ik er niet eens meer uit! Ik was hem al aan het leegmaken om te kunnen ontdooien, maar ik heb een man die in de veronderstelling lijkt te zijn dat onze ruimte groeit naarmate je hem voller zet (en dat beperkt zich niet tot die vriezer..), dus in plaats van dat hij leger werd, raakte hij steeds voller. En wanneer kun je zo'n ding dan eindelijk eens ontdooien? Dat het nodig was stond geloof ik niet ter discussie....
Maar met dank aan mijn schoonvader heb ik inmiddels weer een 'nieuwe' vriezer. Nee, ik heb hem niet zo gek gekregen dat hij het voor mij heeft gedaan, maar hij bood wel de uitkomst: een gaskacheltje!
Dus heb ik in no-time, met behulp van een gaskacheltje, het ding weten te ontdooien. In ongeveer anderhalf uur tijd was al het ijs verdwenen en had ik weer een ijsvrij glimmend exemplaar.
Wij kunnen er voorlopig weer even tegen aan. Haleluja!

Groupon

Met een van mijn vriendinnetjes 'groupon'  ik. Dat wil zeggen dat wij (zij dus) de acties/aanbiedingen via deze site in de gaten houden en we bij een leuke actie toeslaan.
Eens in de zoveel maanden gaan we dus op pad. Zo hebben we ons al eens laten opvreten door van die rufa visjes, een keer een gezichtsbehandeling gehad en deze keer hadden we een massage.
Helemaal fijn. En bij zo'n massage blijft het dan natuurlijk niet, want meestal wordt er die dag ook wel een en ander geshopt, lekker geluncht en vooral heel veel gekletst.
Kei gezellig!
Heb nu al zin in onze volgende 'date'.

Nieuw jaar

Zo, daar zijn we weer een keer.
Om te beginnen, iedereen die ik het nog niet gewenst heb: de allerbeste wensen voor 2013! Dat alle dromen uit mogen komen.

Het gewone leven heeft zich na 2 fijne weekjes vakantie weer hervat. Ik heb vakanties gehad waarna ik de vlag uit hing zodra de school weer begon, maar deze keer was ik in rouwstemming dat ze weer naar school moesten. Niet dat ik het niet fijn vind om nu overdag weer eens wat rust aan mijn hoofd te hebben, want dat was zeker wel welkom. Maar die ochtenden.... Het weer op moeten staan. Het was zo lekker ze naar beneden te kunnen laten gaan en zelf nog heeeeel even te blijven liggen. En niet na hoeven denken over wat je aan moet omdat je toch niet weg hoeft, dus heel de dag in monsteroutfit loopt. Maar nu moet alles en iedereen weer op tijd in het gareel staan. Op tijd op het schoolplein staan.
En tussen de middag weer de gebruikelijke race tegen de klok en als toppunt, weer dat afspreken na school iedere dag. Maar vooral die ochtenden... Zucht...
Dus we zijn weer met frisse tegenzin aan ons schoolleven begonnen.
Die instelling geldt overigens alleen voor mij, want de kinderen juichten(?!) toen ze hoorden dat ze weer naar school mochten (alleen dat 'mochten' al, bij mij betekende dat vroeger toch echt 'moeten'. Duidelijk een verschil in perspectief en vooral in lol in school....).