Afrikamuseum

Op school zijn ze bezig met het landenthema. Iedere klas (van 1 t/m 8) heeft een land toebedeeld gekregen en daarover werken ze dan een tijdje.
In dat kader zijn we gisteren naar het Afrikamuseum geweest. Een excursie die voor alle klassen geldt. Ik had de mazzel dat zowel Olivier's als Valentijn's klas op dezelfde dag gingen, dus ik had twee vliegen in één klap (in tegenstelling tot een vriendinnetje, die 3 keer mee mocht). Onderweg vroeg Olivier ons waarom zij eigenlijk naar het museum gingen, want zij hadden Egypte als land. Na wat denkwerk, konden we melden dat Egypte in Afrika lag (topografie is niet mijn sterkste kant) en daarmee was de kous af. Wat de klassen die Frankrijk of België hebben, daar dan gaan doen,  is me overigens een raadsel.
Nadat we werden ontvangen door een vreemde snuiter, in een pak dat nog het meest weg had van een pyjama, met een fluit (rattenvanger van Hamelen verdwaald misschien?), kregen de kinderen een verhaal te horen en trokken wij ouders ons subtiel terug. Koffie!!

Aan tafel gisteravond vroeg ik Olivier wat hij allemaal gezien had in het museum. Nogal bij de hand (en terecht...) antwoordde hij: 'hetzelfde als jij'.  Dus... Tja, ik begeleidde zijn groepje, dus echt veel kon ik er niet tegen in brengen.
Bij Valentijn gooide ik het dus maar over een andere boeg. Hij liep met zijn klas met een ander ouders mee, dus ik was hem wel tegengekomen (met een dikke kus en knuffel als gevolg, het leukste voor mij die hele excursie!), maar verder geen informatie. Dus vroeg ik hem wat hij het leukste had gevonden. Zijn antwoord? Verstoppertje spelen.... Nadat ze het hele terrein hadden doorkruisd, mochten de kinderen zich in een van de dorpjes verstoppen en dan kwamen de papa en mama die bij hun waren ze zoeken. Ja, zeg nou zelf, niks leuker dan dat toch voor vijfjarige?! Ik kon me er wel in vinden eerlijk gezegd, want of ze nou werkelijk iets van het verhaal van onze rattenvanger hebben meegekregen en weten wat ze gezien hebben???
Ik vraag het me af.