Hoewel de pepernoten je al vanaf augustus om de oren vliegen, hebben wij het hier thuis nog niet over Sinterklaas.
Toch schijnen de kinderen aan hun water te voelen dat die bebaarde kerel binnenkort weer naar ons land komt. Het is Olivier die er over begint.
Over een paar weken wordt Olivier 7 en het logisch denkvermogen lijkt zich te gaan ontwikkelen, dus krijgen we vragen als hoe het kan dat het paard van Sinterklaas over de daken loopt? Aangezien we deze leugen toch best graag nog even in stand willen houden zolang het duurt (want deze periode is zó leuk) zijn we zo 'eerlijk' mogelijk. Met een stalen gezicht zegt Joep hem dat het paard van Sinterklaas héél bijzonder is en dat alleen hij dat kan. Andere paarden niet.
Olivier is echter niet zomaar tevreden, want hoe kan dat paard nou op óns dak komen. Dat kan nooit. En nee, daar moeten we hem gelijk in geven. Dus zeggen we dat hij dan via de tuintafel van de buren, bij hun op het dak klimt en dan doorloopt naar ons. Want, gebied de eerlijkheid te zeggen..., hij kan echt niet zomaar over álle daken lopen, dus dan gaat hij via via of gaat alleen Zwarte Piet het dak op. 'Oh ja'.
Valentijn zit erbij en slikt het ook gewoon vrolijk als zoete koek. Och jongens toch, wat draaien we jullie toch een rad voor ogen.
Maar goed, in dit geval mag dat. Vinden wij. Want voor we het weten is dit bijna magische geloof in zoiets speciaals weer voorbij. Dus van ons mag deze fijne traditie nog even blijven bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten