Als ik afgelopen weekend tijdens een feestje bij ons thuis, een jasje aan mijn schoonzus geef, omdat het te klein is voor Valentijn, krijg ik natuurlijk direct opmerkingen.
Of ik het jasje zelf niet meer nodig heb? Of er niet nog een klein kindje komt. Ondanks het inmiddels late tijdstip ben ik nog redelijk helder, dus weet ik gelukkig gevat te reageren. 'Oh vast wel, ik verwacht over een jaartje of 25 best wel een kleinkindje...., maar dan is dit jasje vast niet meer in de mode!'.
Toch kan ik op verbazing rekenen dat ik niet nog een derde wil, want het is toch zó leuk. Ja, klopt (bij tijd en wijle), maar voor mij niet meer.
Dus we waren het er al over eens, dus als ik dan 's ochtends in bed lig met aan de ene kant Olivier en de andere kant Valentijn in mijn armen, vraag ik me ook af waar die derde dan zou moeten liggen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten