Voor schut

Kinderen kunnen je echt zo enorm voor lul zetten! Sorry voor het woord, maar geloof me, dat benadert de waarheid aanzienlijk nauwkeuriger dan 'voor schut'!
Joep ondervond het een paar weken geleden in de Albert Heijn.
Terwijl de kinderen verspreid over de gangen in de winkel rondliepen, signaleerde Valentijn een, hoe zeg ik dat maatschappelijk verantwoord, klein mens. Een lilliputter dus (naar woord vind ik dat). En dan van het formaat kleiner dan hij zelf.
Je voelt hem waarschijnlijk al op je klompen aankomen, want daar ging hij:
 'Oli! Ooooo-li-vier! Kom eens! Kijk eens! Da's een kleintje!'
Natuurlijk ontging het die meneer (en de rest van de bezoekers van de AH...) niet, want buiten het luidkeels roepen werden er wilde armgebaren gebruikt én op hém gewezen.
Fijn, kinderen!
Achteraf natuurlijk hilarisch, maar op dat moment kun je natuurlijk wel door de grond zakken.
En Valentijn zou Valentijn niet zijn als hij mij (gisteren) zo'n momentje ook niet gunde....
Als er een vriendje van Olivier bij ons thuis wordt opgehaald, wijst hij (wederom! moet ik hem toch eens afleren...) naar de buik van de mama van het jongetje en zegt: 'ik denk dat daar een baby inzit'.
Godver! Nee dus! Echt, het schaamrood stond me op de kaken en ik had echt geen idee wat ik moest doen. Ik was op het moment suprême bezig en heb daar maar even (on)handig (mis)bruik van gemaakt en het even 'niet gehoord'. Maar ja, zij is natuurlijk ook niet gek. Dus alsnog: sorry sorry sorry!