Burgerlijk

Gisteren liep ik langs een pand waar al van alles heeft gezeten, maar het bleef er nooit. Het stond nu dan ook al weer geruime tijd leeg en ineens zag ik er mensen aan het werk. Ik raakte even met ze aan de praat en vroeg wat voor er ging komen.
Meneer in kwestie antwoordde: 'een tattoo-shop'. Sorry, die verstond ik niet. 'Een tattoo-shop'.
Wàt?! Hier?! In dit brave, bijna saaie dorp? Bij ons om de hoek?! Neeh, dat kan niet!
Meneer zat zelf ook helemaal onder de plakplaatjes en dus zal die ongetwijfeld hebben gedacht 'effe lekker zo'n burgerlijk trutje op de kast jagen'. Ik speelde dus ook met de gedachte dat er misschien wel gewoon iets anders zou komen.
Net rijd ik er weer langs en heel de tent staat vol met mensen! Allemáál van die kerels met plakplaatjes! En hoewel die meneer mij ongetwijfeld burgerlijk zal hebben gevonden (snap ik, ik steek ook schril af tegen hem), sprak hij vermoedelijk dus wel de waarheid. Hm...
Nou maar hopen dat hij ook niet lang in dit pand blijft (maar dan klink ik natuurlijk inderdaad wel heel erg burgerlijk...).

Loetje

Met testbril bij de oogarts

Sinds februari heeft Olivier een bril. Zoiets bedenk je niet als ouder, zoiets gebeurt gewoon. Vreselijk vond ik het in het begin, zielig ook vooral, maar het wende snel en gezien het feit Olivier vráágt om zijn bril bewijst dat het nodig is, dus ach dan zetten we ons vooraf bedachte beeld maar even opzij.
Als je kind namelijk letterlijk scheel gaat kijken, moet je wat. 
Eind deze maand hadden we weer een afspraak in het ziekenhuis bij de oogarts (daar is een heel mooi ander woord voor, maar ik krijg dat nooit uit mijn strot en 'oogarts' snapt iedereen).
Op zich prima natuurlijk, maar hij ging zelfs mét bril scheel kijken en zodra het ding afgaat is het helemaal geen gezicht meer. Hij knijpt met zijn oog en grijpt gewoon mis als je hem iets aanreikt. Op zich natuurlijk kei lachwekkend, maar toch ook wel serieus zorgelijk. Dus hebben we de afspraak verzet en gingen onze schele Loetje en ik vandaag weer terug naar het ziekenhuis.
Op zich allemaal niet zo spannend. In de verte ziet hij prima, maar zodra dichtbij... En aangezien hij na de schoolvakantie naar groep 3 gaat en dan echt serieus geacht wordt iets zinnigs te gaan doen op school, leek het ons wel handig even wat eerder aan de bel te trekken (je wilt tenslotte niet dat je kind niks ziet of niet mee kan, omdat jij te laks bent geweest om actie te ondernemen).
Vanmiddag zaten we dus ook direct bij de opticien (ze kennen ons inmiddels, want kind en bril betekent dat je vaak bij zo'n opticien binnen staat om hem wéér een keer af te laten stellen...). Onze Loetje krijgt een zogenaamde long-line in zijn glazen. Olivier zelf noemt het een 'oud-opaatje-brilletje', want hij krijgt een apart leesgedeelte in zijn glazen. Op zich zul je daar als toeschouwer niet direct (hoop ik) iets van zien, maar....het worden ook van die jampotglazen?!
Nou, daar wordt je als ouder nou echt blij van!! Een (jouw!) kind met jampotglazen! Jippie a jee!
Ik kan niet wachten tot de bril klaar is....
Laten we hopen dat de techniek anno 2012 steeds beter wordt en dat het meevalt. Net zoals het hele brilverhaal tot nu toe mee is gevallen.

Voorbij

Zucht, het weekend is weer voorbij. Het heerlijke lange weekend met prachtig zomers weer! Het leek wel vakantie! Terwijl ik het jammer vind dat het gewone leven weer begint na een paar heerlijke dagen, is het ook wel heerlijk eigenlijk dat ik het rijk weer even voor mezelf heb. Rust!
Alleen schrééuwt het huis om aandacht! Het wil schoongemaakt worden. Dat is namelijk een van de (overigens weinige) nadelen van dat zomerse weer. Je huis is aanzienlijk sneller smerig door alles wat er van buiten mee naar binnen gesleurd wordt.
Nou ken ik hier de weg gelukkig blindelings, dus ik denk dat ik mijn ogen maar even sluit en het niet zie. Eind van de week is het minder mooi weer, eens kijken of ik zolang als blinde door mijn huis kan bewegen...



Psst, is daar iemand? Het is hier wel héél erg stil...

Pinksteren

Afgelopen donderdag was hier een vriendje van Olivier spelen. Bij het afscheid zeiden ze 'tot dinsdag, want maandag is het Pinksteren' (en vrijdag weer eens vrij). Terwijl mijn molen begon te draaien, vroeg het vriendje in kwestie dat wat ik me op dat moment afvroeg en vroeg aan (gelukkig) zijn eigen moeder wat Pinksteren betekende. Ik hoopte vurig op een reactie van haar, want ook al ben ik van huis uit katholiek (dat wil zeggen, we gingen met Pasen en Kerst naar de kerk...), ik heb werkelijk geen idee.
Alleen keek die moeder me met bijna paniek in de ogen aan in de hoop dat ík zou reageren. Ja, niet dus. Ik heb werkelijk echt geen idee! Zeg jongens, jullie zitten op een katholieke school, heeft de juf dat niet uitgelegd dan?
's Avonds vroeg ik het aan Joep; 'zeg schatje, wat betekent Pinksteren eigenlijk'. Zijn antwoord was niet bijzonder bevredigend?: 'Een vrije dag!'.
Dus... Daar heb ik dus ook niks aan. Dan maar weer googlen...

Voor allen die het willen weten of lastige vragen krijgen van hún kinderen:

Pinksteren is een grieks woord “pentekoste” wat vijftigste betekent. Bij sommige ook bekent als Sinksen. Dit is de vijftigste Paasdag, de laatste dag van de Paastijd. Met pinksteren wordt herdacht dat de Heilige Geest neerdaalde over de apostelen, dit wordt beschreven in het nieuwe testament. Op eerste Pinksterdag waren de gelovigen in een huis en dachten ze een stormgeluid te horen en zagen ze vlammen boven de hoofden van de anderen zich verspreiden. De gelovigen wisten op dat moment dat god hun de heilige geest had gegeven. Jezus had dit al beloofd voordat hij naar de hemel ging en omdat Jezus niet meer op aarde was kwam de heilige geest bij de mensen om het geloof aan mensen in hun hart te geven. Plots konden de mensen in allerlei vreemde talen praten en konden ze iedereen vertellen over God’s grote daden en zijn zoon Jezus. Ze doopten 3000 mensen en hiermee is het begin van de christelijke kerk en daarom nog steeds een belangrijk feest.

Fijne (vrije) Pinksterdagen!

Overtijd

Ik ben eigenlijk overal laat mee. Ik ben me pas laat gaan ontwikkelen (en ik vraag me wel eens af wanneer het nou eindelijk weer eens verder gaat...), ik had mijn eerste vriendje pas laat, ik ging laat het huis uit en ik kreeg pas laat last van hooikoorts. De eerste keer kan ik me nog levendig herinneren met alle ongemakken erbij! Jemig, wat vervelend was dat! Ieder jaar krijg ik sindsdien het liefdevolle doch dringende advies van mijn zus om een spuit te gaan halen, maar ik ben eerlijk gezegd als de dood voor spuiten!
Maar, sinds mijn bevallingen (waarbij overigens ineens iets anders zich toch verder ontwikkelde, helaas bleek het tijdelijk...) heb ik een milde vorm van hooikoorts. Maar ik kan er wel de klok op gelijk zetten. Ik weet precies wanneer in mei het feest begint. Alleen, ik ben dit jaar overtijd! Ik heb al wel sinds vorige week weer last van 'zand in mijn ogen'. Hét teken dat we weer de klos zijn. Maar pas sinds afgelopen nacht krijg ik geen lucht meer. En als ik érgens een hekel aan heb is het wel dat ik niet door mijn neus kan ademhalen. Ik ben van nature niet agressief, maar als ik geen adem krijg! Zo vreselijk irritant.
En dus zit ik op zaterdagmorgen om half 7 beneden achter mijn laptop...  Zucht. Goedemorgen!

Fijn weekend allemaal!

Vrij

Op de school van onze kinderen zijn de kleuters om de week op vrijdag vrij. En aangezien ik ze nog allebei in de kleutergroep heb zitten, hebben we dit weekend een extra lang Pinksterweekend, want ook vandaag zijn ze vrij.
En omdat het prachtig weer is gaan we met een stel naar zo'n gemeentespeeltuin. Je neemt je eigen tas vol eten en drinken mee, want dat is er niet, maar aan speelmogelijkheden des te meer vermaak. Zodra ik een voet op het terrein zet moet ik mijn kinderen in hun nekvel vasthouden om te voorkomen dat ze wegschieten. Eerst een plekje zoeken waar wij ons kunnen installeren. Zodra ik een bankje in de zon heb gevonden zijn ze weg. De ochtenden zijn nog best fris, maar binnen een paar minuten heb ik mezelf ontdaan van mijn vestje en jasje, want in de zon is het zalig. Het waait stevig, dus ook geen last van straaltjes zweet die over je rug of buik hun weg naar beneden zoeken.
En terwijl wij genieten van de zon zijn de kinderen in geen velden of wegen te bekennen. Heerlijk! Nu eens niet om de 10 seconden 'mama, kom eens'. Nee, ik mag zitten! Alleen Valentijn komt met enige regelmaat voorbij gelopen om te zien of er misschien iets te halen valt. Olivier zie ik alleen af en toe ergens vanuit een ooghoek rondrennen.
Ergens begin van de middag gaan we weer richting huis (eenmaal thuis vraag ik me af waarom eigenlijk, want het was daar zo fijn).
De zon heeft heeft zijn werk gedaan en door de wind heb je niet in de gaten wat hij doet. Mijn ene vriendin meldt 's avonds dat ze is omgedoopt tot roodborstje en ik ben benieuwd of de andere zich nu ongemerkt tussen de kreeften kan begeven...

Franse praktijken

28 juni 2011

Wat hebben we toch een vreemd weer. Gisteren is het overdag fantastisch! Volop zon, warm (beetje benauwd), maar helemaal goed!
Om rond 19.00u betrekt het en wordt het donker. Om 19.50u breekt het los! Regen, hagel, wind! Even vrezen we voor een herhaling van 28 juni vorig jaar toen hier de bomen als takjes omvielen en een complete chaos veroorzaakte. Gelukkig blijft dat uit.
Ik heb om 20.00u een afspraak en hoewel ik iemand van de klok ben, wint de regen het deze keer van mijn principes, dus meld ik dat ik ietsje later ben.... Wat een weer!
Als ik tegen 23.00u weer in de auto zit zegt deze dat het buiten nog altijd 20 graden is. En ook nu, half 8 in de morgen, staan de tuindeuren hier al weer open. De zon schijnt en het is zalig buiten!
Het zijn echt van die Franse praktijken! In Frankrijk kan het namelijk ook regenen, om daarna het weer weer op te pakken als daarvoor. Ik mag dat wel. Doet me denken aan vroeger.

Hardleers

Ken je die Calippo ijsjes? Echt, heerlijk! Vooral de sinaasappel en de cola zijn favoriet bij mij. En dan met dit weer! Kom maar door! (alleen mannen krijgen altijd een heel foute associatie als je zo'n ijsje eet...).
Onze kinderen vinden ze ook lekker, dus ik heb ze gisteren voor ze (en mezelf!) gehaald.
Alleen, je moet wel nadenken bij deze ijsjes. Daar kwam Olivier net ook proefondervindelijk achter... Hij was al een aardig eindje met zijn ijsje en besloot vervolgens te gaan liggen?! En da's, op zijn zachtst gezegd, niet echt handig... Dus, ijs in zijn nek.
En dan denk je dat kinderen wel wat snappen, maar soms zijn ze echt hardleers, want nog geen 2 minuten later zie ik ze vanuit de keuken ineens allebéi gaan liggen! Niet te geloven toch? Redelijk suffe actie natuurlijk (eigenlijk gewoon oerdom, maar ik weet niet of ik dat nu wel hardop over mijn eigen kinderen moet zeggen?).

Daarna komt Valentijn binnen met een stuk ijs in zijn hand. Te hard geknepen natuurlijk. En terwijl hij het stuk ijs in de gootsteen gooit, houdt hij zijn ijsje dat hij in zijn andere hand vast heeft op z'n kop... En tja, dan loopt dus al het inmiddels gesmolten ijs eruit....
Wederom een feit bevestigd: mannen kunnen écht geen twee dingen tegelijk!

Wat zijn het toch af en toe ook een stelletje sukkels zeg!

Onbetrouwbaar

Het is prachtig weer vandaag! Het is warm en een graad of 27 is het vandaag zéker! Eindelijk! (hoewel het morgen zo maar weer kan vriezen, want je weet het hier in Nederland nooit).
En dus rennen de jongens bij thuiskomst naar boven om een zwembroek aan te doen. Als papa dan ook eind van de middag thuiskomt vragen ze met een allerliefst gezichtje of ze waterballonnen mogen. Ja hoor, prachtig weer, dus leef je uit.
Als ik tussendoor naar buiten wil lopen staan er twee jongens dreigend voor me met ieder een ballon in hun hand. 'Nee hoor mama, we doen niks'. Ze zeggen het met van die puppy ogen. 'Nee, echt niet! Dat beloven we'. Echt, dat zeggen ze er achteraan. Eén van de uitspraken hier in huis is dan ook 'als je zegt dat je iets doet, moet je het ook doen'. Dus stap ik vol vertrouwen naar buiten. Dom! Natúúrlijk hartstikke dom! Wie vertrouwt er nou twee jongens met waterballonnen in hun hand? Kei onbetrouwbaar die gasten!
En dus sta ik binnen een minuut boven om me om te kleden, want ik ben natuurlijk echt vól geraakt. Nee, niet een beetje geraakt, nee echt vol!
Maar nu is het mijn beurt! Ik lust ze rauw! Kom maar op met die ballonnen!

'Spijt is verstand dat te laat komt'.

Badr Hari

Prijs!

Wij zitten in zo'n periode dat alles wat met apparatuur te maken heeft het dreigt te begeven.
Zo laat de laptop het de laatste tijd (te) vaak afweten, de wasmachine heeft al maanden kuren (maar zolang hij het nog doet...) en de televisie knipoogde af en toe naar je om vervolgens een zwart scherm te laten zien. We hadden nog zo'n bakbeest, maar net als voor de wasmachine gold, dat zolang hij het nog (het grootste deel van de tijd) deed, gingen we echt geen nieuwe kopen.
En toen viel er een brief op de mat... Het was van een of andere loterij. We hadden prijs en mochten zelf kiezen! Een fiets (om naast die andere van Joep te zetten...) of.... een televisie!!
En dan echt zo'n ding waarmee je in een klap in 2012 beland!
Gister morgen om 9u ging de bel en waarachtig, het was geen grap! Daar stond een meneer met een gloednieuwe televisie voor ons! Vanmorgen hebben we hem geïnstalleerd. Hij is kleiner dan onze vorige, letterlijk en figuurlijk, want hij is zonder twijfel platter, maar ook het scherm is kleiner. Maar ja, wij klagen niet! We hebben gewoon zomaar een nieuwe televisie gewonnen!

Hemelvaartsdag

Hemelvaartsdag 2012. Dagje Artis. 

Gelukkig vonden ze de speeltuin het allerleukste....

   

EK

Onze jongens zijn er klaar voor!

Allemaal hetzelfde

Vroeger duimde ik. Of tenminste dat wil zeggen, ik had maar liefst 3 vingers in mijn mond (vraag me niet hoe ik dat deed, want als ik dat nu doe, lijkt dat vooral errug oncomfortabel)! En iedere avond als ik door mama naar bed werd gebracht vroeg ik haar of ze, als ze naar boven kwam, mijn vingers uit mijn mond wilde halen. Niet dat ik niet droomde van een beugel, want zo'n draadje leek me fantastisch! Iedere keer als ik terugkwam van de tandarts was ik dan ook weer zwaar teleurgesteld. Wéér geen beugel!
Maar goed, op een gegeven moment bereik je een leeftijd waarop het best gênant is als je nog 'duimt'. Tegelijkertijd gaf het me natuurlijk enorm veel troost en een heel veilig gevoel als ik tegen mama aanlag op de bank.
Maar toch, iedere avond dezelfde vraag. En iedere avond antwoordde mama heel geduldig op weg naar beneden dat ze dat zou doen.
En nu heb ik zelf zo'n exemplaar. Niet dat ze duimen, allebei niet, maar Valentijn vraagt iedere avond of ik, als ik naar boven kom, hem nog een kusje en een knuffel wil geven. En iedere avond antwoord ík nu, op weg naar beneden, heel geduldig dat ik dat natuurlijk zal doen.
Echt, kinderen, allemaal hetzelfde!

Wortelstamp

Het is dan wel half mei, maar aangezien het buiten nog niet bijna aanvoelt als lente, maak ik vandaag weer eens lekker een winterse pot: wortelstamp!
Heerlijk! De enige wortelstamp die ik eet (en lust) overigens is die van mijn eigen moeder. Niet ongebruikelijk, geloof ik, dat je vooral je eigen moeders kookkunsten het meeste waardeert.
Vandaag dus 'wortelstamp oma Elsje' op het menu. Ik draag niet vaak een schort, maar nu wel, want met de wortels schrapen zit ik (en de muur en de keukenkastjes...) helemaal onder de sap die er vanaf spat bij het schrapen (volgens mij doe ik hier iets verkeerd). Maar het is de moeite waard, want het resultaat is onovertreffelijk!
Dat mijn kinderen roepen dat ze hem niet lekker vinden, heeft niks te maken met het recept, noch met mijn kookkunsten, want zei lusten nou eenmaal gewoon niks (waar ze overigens aan tafel wel eerlijk op terugkomen. Toch lekker! Natuurlijk is dat lekker!).
Vanavond dus lekker wortelstamp. Mmmm.
Smakelijk eten!

No Guts,

No Glory

Mail

Vorig jaar ben ik gestopt met mijn bedrijf. Ik had al besloten te stoppen en dus stond alles in de uitverkoop, toen een prettig persoon besloot mijn site te hacken. En zo trok iemand daarmee vroegtijdig de stekker uit mijn onderneming (opnieuw opstarten is één keer leuk, maar na een week weer gehackt te worden, motiveert niet bepaald, want zoiets kost niet alleen tijd en energie, maar vooral veel geld). Met dank aan meneer (veronderstel ik) de hacker.
Sindsdien vervul ik mijn voornaamste werkzaamheden als PA en orderhandhaver voornamelijk vanuit huis. En af en toe is dat, toegegeven, best saai. Dus, lang leve de mail! Het zal je niet verbazen dat ik graag schrijf en daarbij is vooral Joep vaak de klos. Af en toe lijkt het wel of we een internetrelatie hebben! Ik schrijf hem soms hele verhalen. Menigmaal krijg ik een hele korte reactie of pas úren later of soms helemáál geen reactie. Die jongen heeft het natuurlijk ook mega druk, dus ik kan het hem ook niet kwalijk nemen, maar ik kan me toch niet helemaal aan de indruk onttrekken dat hij me soms ook gewoon negeert. Hm...
Nu snap ik ook waarom mensen een hond hebben (nee, ik wil géén hond!), want ik betrap mezelf er af en toe zelfs op dat ik hardop reageer op een berichtje op mijn laptop of telefoon.
Zorgelijk...

Moederdag 2012

Wat een feest vanmorgen! Alsof ik jarig ben! 

Ik werd toe gezongen (ze hebben het zangtalent duidelijk van mij geërfd... Het lijken wel kraaien!) met een prachtig lied. Wat ontroerend! En ik kreeg prachtige zelfgemaakte cadeautjes. Wat zijn het toch een schatjes!

Voor alle mama's; hopelijk hebben jullie net zo'n fijne dag als ik.

FIJNE MOEDERDAG!

P.S. het liedje is het ze natuurlijk gewoon door school opgedrongen, maar toch. 

Daar denken we dan maar even niet over na...

'Het maakt niet uit hoe je valt,

het gaat er om hoe je opstaat'.

O. Gulsen

Pakezel

Net de kinderen van school gehaald en dan lijk ik op de terugweg nog het meest op een pakezel. Ik heb er lamme armen van!
Ze komen tegelijk naar buiten gerend en droppen direct alles in mijn armen. Truien die overbodig zijn, jassen die ze kwijt willen, tassen en meestal wel een paar tekeningen (complete perkamentrollen joh!) of brieven per kind. En daar sta je dan. Alsof ik na het baren van mijn kinderen geen moeder, maar een ezel ben geworden! En dan heb ik er nog maar twee! Ik had al een paraplu vast en een brief die ik zelf onderweg ontving, dus dan zie nog maar eens te bewegen zonder de hele boel te laten vallen.
En dan naar huis. Er werd me al gevraagd waarom ik al die losse rotzooi niet in de tassen doe en tja, strak plan, maar als je alles tegelijk in je armen geworpen krijgt, dan is dat best een uitdaging, want ik kom een paar armen tekort (daarbij zitten die tassen al bordenvol door lunchtrommeltjes, fruitbakjes en bekers en o ja, nog meer tekeningen en briefjes...)!
Maar ja, het is natuurlijk gewoon mijn eigen schuld, want ik laat het toe!
Hm, toch eens anders gaan regelen...   IA! IA!

Fijn weekend!

Georganiseerd

Ik heb een vriendinnetje die heel georganiseerd is. Wij lijken in echt heel veel opzichten op elkaar, maar op dit gebied is zij duidelijk mijn meerdere. Zij heeft namelijk een organisatorisch en logistiek verantwoorde boodschappenlijst! Ze schijnt een bestandje in haar computer te hebben staan waarin ze wekelijks haar zaakjes keurig ordent en uitgeprint mee naar de Appie neemt. Echt om te gillen (maar eigenlijk zijn we gewoon stikjaloers, dus go girl!)!
Dus zodra zij boodschappen gaat doen heeft ze een duidelijk overzicht van wie wat wanneer eet, wat ze daarvoor nodig heeft en welke route ze aflegt. Mijn manier van boodschappen doen daarentegen lijkt meer op een wekelijks terugkerende work-out! Ik heb wel een lijstje, hoewel ik vaak ter plekke nog moet bedenken wat ik die week wil eten, maar ik zie de Albert Heijn doorgaans meerdere keren van voor tot achter en links naar rechts! Mijn boodschappen staan namelijk niet netjes geordend waardoor ik 20 keer terug moet lopen omdat ik de betreffende gang al weer voorbij ben. Ik leg dan meestal ook heel wat meters af en zie de diverse gangen zeker meerdere keren als ik er ben.
Ik heb het wel eens gedaan hoor, een logistiek verantwoord boodschappenlijstje maken. Mijn zus doet dat namelijk ook en eerlijk is eerlijk, het is natuurlijk hartstikke handig en heel efficiënt. Dus eigenlijk gewoon benijdenswaardig, maar ja, toch niet zo mijn ding. En daarbij, op deze manier heb ik toch mooi mijn work-out voor de week weer te pakken!

'Bij het streven naar geluk

ontkom je er niet aan je angsten te overwinnen'

M. Spijker

Proef op de som

Afgelopen week schreef ik over de '7 redenen'. Nu vroeg ik me af of die theorie ook op andere gebieden toepasbaar zou zijn. Bijvoorbeeld op schoonmaken. En daar kom je natuurlijk maar op 1 manier achter. Juist ja, door de proef op de som te nemen. En dus ging ik gisteren aan de slag.
Met stevige tegenzin (5). En daar heb ik dan direct 1 van de 7 redenen te pakken. Maar helaas, ook als ik eenmaal lekker bezig ben, krijg ik er niet meer zin door.
En hoofdpijn had ik niet toen ik begon, maar toen ik klaar was, wel rugpijn (1)! (ik denk dat Joep hier wel een remedie tegen weet vanavond...).
Jonger word ik er ook niet van (2), want ik zie er na verloop van tijd juist vooral belabberd uit. Shirt uit mijn broek, ik stink en de vermoeidheid is van me af te lezen. Over mijn nagels nog maar te zwijgen! Ik ben gesloopt na dat schrobben en boenen. Niet echt bevorderlijk dus voor mijn jeugdige uitstraling...
Nog één van de redenen is dat ook één keer per week (3) loont en die rede omarm ik met liefde en plezier. Eén keer per week vind ik echt ook wel meer dan voldoende. Of het mijn immuunsysteem ten goede komt, geen idee, want daar mankeerde toch al niks aan (hm, misschien wel juist door die 1 keer per week?).
Maar eerlijk is eerlijk, poetsen bevordert wel mijn creativiteit (4), maar het heeft helaas geen zin al die creativiteit. Ik kom mezelf dan volgende keer weer keihard tegen. Want creatief poetsen komt het eindresultaat meestal niet ten goede. Dus hier heb ik ook niks aan.
Dat poetsen mijn maandagdip vermindert (7) is deels waar, want als het hier eenmaal weer opgeruimd en schoon is, voelt dat goed.
Maar dat goede gevoel is meestal maar van heel korte duur, want de stress (6) die een schoon huis met 2 kinderen oplevert, weegt niet op tegen die 5 minuten goed voelen. Want iedere kruimel die ik nu zie vallen, ieder pluisje dat ik zie, bezorgt me hevige stress....

Kortom, ook op het gebied van poetsen zijn er geen 7 redenen te bedenken om het zo vaak mogelijk te doen....

De vlag uit

De vakantie is weer voorbij.
Voor sommige gezinnen betekent dat dat de vlag uit gaat. En ondanks dat wij gewoon thuis zijn gebleven (in plaats van naar bijvoorbeeld een heerlijk oord te zijn geweest met 30 graden), vind ik het helemaal niet leuk dat de vakantie voorbij is?! Wat zegt u? Ja, je hoort het goed, ik vind het jammer dat de vakantie voorbij is. Dat we weer van alles 'moeten'. Dat we niet vanmorgen nog lekker cosy in bed konden blijven liggen knuffelen, kletsen of tv kijken. Nee, nu moesten we er op tijd uit, nadenken over wat we aan moeten, zorgen dat de tassen klaar gemaakt worden en dat iedereen op tijd klaar is om te vertrekken. De vlag gaat hier dus helemaal niet uit!
Zucht. Nee, van mij had de vakantie nog wel langer mogen duren. Ik vond het gezellig met mijn mannen!

Nieuwe vrienden

Ik heb nieuwe vrienden! Sorry meiden.
Ik liep ze toevallig bij de Albert Heijn tegen het bevallige lijf. En normaal gesproken ben ik niet zo, maar ik heb ze meteen mee naar huis genomen. Het is echt een lekker stel! Ook Joep mag ze graag, dus dat zit wel goed...
Ik kijk dan nu ook al weer uit naar vanavond. Naar het moment dat de kinderen in bed liggen en wij gezellig samen op de bank kruipen... Of, misschien gaan we wel met ze naar boven.... Ze zijn namelijk wel errug lekker.

Misschien ken je ze wel, mijn nieuwe vrienden.
Ze heten Ben&Jerry's... Ik heb nu de Cookie Dough ontdekt, echt heerlijk, maar als ik ze volgende keer tegen kom in een ander jasje, val ik misschien wel weer als een blok voor ze...

Hel

When you're in hell,
keep walking!

Churchill

Drie

Ik was er inmiddels al (enige tijd) uit; ik wil geen derde kindje...

If you can imagine it, You can achieve it.

If you can dream it, You can become it.

William Arthur Ward

Van het padje

 

Je weet nooit wat zo'n vakantie met kinderen doet....

Die van mij zijn geloof ik inmiddels een beetje van het padje af! Ze lopen er namelijk alletwee verkleed bij als.... Zwarte Piet?! Het is mei!!
Ze hebben zelfs een strooizakje met pepernoten (want net zoals de chocolade van Pasen nog niet op is, hebben we ook nog pepernoten en chocoladeletters in huis! Erg hè! Ik hoor je al denken; dat ze niet sporen hebben ze duidelijk niet van vreemden. Ik weet het.)
Maar ja, wat doe je er aan? Niks dus. Gewoon lekker laten gaan...

7 Redenen

Via een vriendinnetje kreeg ik dit artikel door.

 (weet je meteen wat voor vrienden ik heb...)

7 Redenen om seks te hebben wanneer je maar kunt.

- Russische onderzoekers ontdekten dat 'fuck the pain away' geen holle frase is. Oxytocine, een van de hormonen en neurotransmitters die vrijkomen tijdens seks, zorgt ook voor pijnonderdrukking.

Daar gaat ons excuus dat we hoofdpijn hebben....

- Op zoek naar het geheim van de eeuwige jeugd? Wie minimaal drie keer per week seks heeft, wordt gemiddeld vier tot zeven jaar jonger geschat, dan zijn minder actieve seksgenoten.

Dan hebben sommige vrouwen gewoon goede genen denk ik....?

- Maar ook één keer per week loont. Het verbetert je immuunsysteem met dertig procent.

Dat is een hele geruststelling....

- Volgens de antropologe Dr. Helen Fisher triggert seks chemicaliën in de hersenen die creativiteit bevorderen.

Hm, ik heb een paar heeeel creatieve vriendinnen.....

- De meeste vrouwen worden pas opgewonden als ze eenmaal bezig zijn.

Weer een excuus minder...

- Seks vermindert stress. Schotse onderzoekers ontdekten dat mensen die seks hebben gehad tot zelfs een week later beter reageren in stressvolle situaties dan diegene die als non leven.

Degene die onderzocht zijn hadden vast geen kinderen....

- Niet in je hum, last van een winterdip of een maandagdip? Het is bewezen dat seks de symptomen van een klinische depressie kan verminderen.

Kijk, daar hebben nou iets aan! Nu nog regelen dat je man/partner op het door jouw gewenste tijdstip naar huis kan komen...

Dinsdag

Dinsdag, tweede week vakantie alweer. Raining cats and dogs en dus een dagje binnen in het verschiet. Totdat een vriendinnetje belt. Of ik meega naar zo'n indoor speeltuin. Ja leuk! Niet dus, want je wilt er niet dood gevonden worden eigenlijk! Maar tegelijkertijd...de kinderen vinden dat fan-tas-tisch! En gaat het daar tenslotte niet om? En dus gaan we op deze sombere dinsdagochtend in een rap tempo een versnelling hoger om te zorgen dat we er klaar voor zijn (zowel fysiek als mentaal...). Nog geen uur later zitten we in het speelparadijs. Zucht, wat een herrie en hoe sfeerloos (waarom? vraag ik me af). De kinderen hebben we nog net kunnen zeggen waar we gaan zitten voor ze als een katapult alle windrichtingen opschieten. Dàààg jongens... Ze hebben de tijd van hun leven. We hebben geen kind aan ze (alleen de twee jongste komen met enige regelmaat ergens om 'schooien', want buiten hun naam schijnen ze deze eigenschap ook te delen). En wij? We hebben tijdschriften bij ons, maar geen letter gelezen. We hebben gekletst en gekletst en het was super relaxt! Wat een onverwacht heerlijke dag!
Voor herhaling vatbaar!

Slome!

Het was vanmorgen niet eens heel erg vroeg. Joep was 'laat' naar zijn werk en de kindjes waren ook gelukkig niet bij het krieken van de dag al vol in actie. Het regende pijpenstelen, dus hield ik ook lekker zo lang mogelijk mijn ogen dicht en genoot van het gekletter buiten. Het is nog steeds vakantie voor de kinderen en we hoeven nergens naar toe, dus alles gaat in een versnelling lager. Heerlijk!
Als ik uiteindelijk gedoucht en wel in de badkamer sta, en dus geacht wakker te zijn, doe ik wat ik iedere ochtend doe. Een van die onderdelen is dat ik een paar druppeltjes vitamine D3 inneem. Er is mij laatst verteld dat dat goed is voor je energie level en daarbij kan ik wel wat hulp gebruiken, dus slik ik sindsdien die druppels. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik sinds enige tijd niet meer in middeltjes geloof en zoals ik al verwachtte werkt het inderdaad (of daardoor) dus niet. Maar goed, ik hou vol, want je weet tenslotte nooit hoe een koe een haas vangt. En dus was het tijd voor die druppels. En ondanks dat ik toch meende al aardig wakker te zijn, pakte ik het verkeerde flesje.... Naast de vitamine D stond namelijk een flesje Tea Tree olie.... En nu kan ik je dus uit ervaring vertellen dat het bepaald geen aanrader is om dát in je mond te gieten.... Jak!