Mail

Vorig jaar ben ik gestopt met mijn bedrijf. Ik had al besloten te stoppen en dus stond alles in de uitverkoop, toen een prettig persoon besloot mijn site te hacken. En zo trok iemand daarmee vroegtijdig de stekker uit mijn onderneming (opnieuw opstarten is één keer leuk, maar na een week weer gehackt te worden, motiveert niet bepaald, want zoiets kost niet alleen tijd en energie, maar vooral veel geld). Met dank aan meneer (veronderstel ik) de hacker.
Sindsdien vervul ik mijn voornaamste werkzaamheden als PA en orderhandhaver voornamelijk vanuit huis. En af en toe is dat, toegegeven, best saai. Dus, lang leve de mail! Het zal je niet verbazen dat ik graag schrijf en daarbij is vooral Joep vaak de klos. Af en toe lijkt het wel of we een internetrelatie hebben! Ik schrijf hem soms hele verhalen. Menigmaal krijg ik een hele korte reactie of pas úren later of soms helemáál geen reactie. Die jongen heeft het natuurlijk ook mega druk, dus ik kan het hem ook niet kwalijk nemen, maar ik kan me toch niet helemaal aan de indruk onttrekken dat hij me soms ook gewoon negeert. Hm...
Nu snap ik ook waarom mensen een hond hebben (nee, ik wil géén hond!), want ik betrap mezelf er af en toe zelfs op dat ik hardop reageer op een berichtje op mijn laptop of telefoon.
Zorgelijk...