Terwijl wij verder gaan (puin)ruimen op zolder, blijven de kindjes samen beneden.
Zij gaan samen aan tafel zitten.....verven!
Is het verstandig dat wij dan naar boven gaan? Is dat handig? Is dat logisch? Uh, nee, maar ja, wie weet gaat het goed. Living on the edge hè! Dus we zijn óf gek óf hebben lef. Volgens mij een beetje van beide, dus ze regelen het maar.
Als ik geroepen wordt om even te komen helpen, ziet het er (vooralsnog) heel netjes uit. Olivier zit al netjes met een op tafel vast geplakt stuk papier, een bord met een stuk keukenrol en een glaasje water voor zich met een verfshort aan een zwarte piet te schilderen. Valentijn is ook al voorzien van een short, alleen moet ik hem even helpen het papier vast te plakken.
Zij schilderen, ik weer naar boven.
Ik hoor niks, dus ik ga er van uit dat de verf, kwasten en het water nog niet door de kamer vliegen, dus ik ga verder met mijn klus (ik kan leukere dingen bedenken op een vrije dag overigens).
Na ongeveer drie kwartier besluit ik eens polshoogte te gaan nemen.
Als ik beneden kom, word ik blij! De kunstwerken liggen keurig op het aanrecht te drogen, de sfeer is gezellig en alles is eigenlijk heel erg netjes?! De schade is beperkt gebleven tot de tafel. Alleen daar ligt een flinke plas gekleurd water, maar de verfbordjes en kwasten zijn al keurig richting gootsteen vervoerd. En onze tafel kan een hoop hebben, dus doek er over en klaar voor het volgende. Ze besluiten te gaan knutselen. Dat kost meestal vooral erg veel knutselpapier, maar ze doen maar, ondertussen kan ik boven nog wat meters maken.
Ik ben trots op ze!
Nu, achteraf denk ik, ' what were we thinking?!'
Fijn weekend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten