Afgelopen week was Olivier niet lekker. En dan bedoel ik niet dat hij doodziek in bed lag, maar hij was gewoon echt niet lekker en zichzelf.
Hij was stil, at weinig (liefst niets), was moe, lag in het weekend op de bank te slapen, lag om 18.00u tijdens het eten met zijn hoofd op tafel en wilde ook niet afspreken, hij wilde bij mij zijn, tegen me aan liggen.
Wat heb ik me zorgen gemaakt! Ik had zo vreselijk met hem te doen!
Vanmorgen zei hij ineens tegen me dat hij zich weer goed voelt. Wauw! Wat goed! Wat fijn!
En inderdaad, er zit weer muziek in. Hij is, samen met zijn broer, weer lekker druk aan het doen. Hij kletst weer voluit en heeft weer praatjes voor tien.
En hoe bezorgd ik ook was de afgelopen week en niets liever wilde dan dat hij zijn oude ik weer zou zijn, waardeer ik nu wel de rust die hier heerste.
Met de nadruk op 'heerste'....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten