'Vroeger' kregen onze kinderen water. Sinds een tijdje is daar ranja aan toegevoegd. Dat wil zeggen, ze mochten na school 1 beker ranja en dan weer over op water. Appelsap hoorde niet tot de dagelijks te kiezen dranken. Spartaans misschien, maar het gebit van de kinderen is me dierbaar.
Op een dag hadden wij een heel gezellige ochtend. Echter, toen we daarna op pad waren, leken het wel twee losgeslagen projectielen? Wat was er gebeurd? Waar waren die lieve jongens gebleven?!
En toen ging er een lampje in mijn hoofd branden.... Hadden ze net geen ranja op??? Yep!
Zou het daar werkelijk aan liggen? Nu ben ik niet het soort moeder dat precies per kind weet hoe het waar op reageert (sterker nog, ik weet zelf niet eens waar ik op reageer), maar dit leek me ineens heel duidelijk.
Misschien overdreven, maar vanaf dat moment heb ik de ranja verbannen. En toen tijdens de herfstvakantie een vriendin van ons hetzelfde vermoedde bij haar kinderen, zijn we overgestapt op appelsap. And guess what? De herfstvakantie hadden we 5 super lieve kinderen rondlopen en ook thuis lijkt de sfeer duidelijk verbeterd. Zou het werkelijk aan de ranja liggen? Misschien. Mogelijk. Hoe dan ook, zolang ik twee leuke jongens heb rondlopen, vind ik het het volhouden waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten