Snoepkous

Valentijn is vandaag vrij. Om de week hebben groep 1 en 2 namelijk vrij... Het is maar dat je er rekening mee houdt.
Gisteravond dacht ik nog heel optimistisch: 'Gezellig! lekker een dagje met Valentijn'.
Terwijl ik Olivier naar school breng, blijft hij alleen thuis. Hij gaat dan lief boven op bed tv zitten kijken en weet dat hij voor niemand open mag doen. Ik weet het, hij is pas 5, maar ik denk dat dit goed is voor zijn zelfvertrouwen, iets wat ik hem graag meegeef, aangezien het mij daar behoorlijk aan ontbrak (en nog steeds vaker dan me lief is...).
Zodra ik weer thuis ben, mijn jas nog aan, moet ik mijn optimisme van gisteravond alweer bijstellen. 'O ja, dit is snoepkous Valentijn'.
'Mamaaaaah??' Ja schat. 'Mag ik iets lekkers?' Uuhh, het is net kwart voor negen geweest, je ontbijt hangt nog ergens halverwege je strot waarschijnlijk en jij wil nu al iets lekkers?! Nee dus!.
Het is echt een vreselijk lekker ding, maar zo'n verschrikkelijke snoepkous! En in dit geval is het echt niet omdat hij een oudere broer heeft waarvan hij het afkijkt, want Olivier leefde tot dik vier jaar op water en soepstengels en nog kan hij goed heel de dag niks eten als je het hem niet aanbied. Dus het kan niet anders dan dat het gewoon ín Valentijn zit, want hoewel ik ook een enorme zoetekauw ben, heeft hij dat nooit van me gekregen.
Maar goed, Valentijn zou Valentijn niet zijn als hij zich zomaar weg laat sturen, dus binnen een paar minuten staat hij er weer. Hou nou eens op joh! Je krijgt niks en als je blijft zeuren, krijg je de hele dag niks!

Als ik tien minuten later sta te stofzuigen, houdt mijn stofzuiger er ineens mee op. What the ..., hoe kan dat nou? Als ik me omdraai, staat die kleine bad-aap daar weer, met zijn voet op mijn aan- en uitknop... 'Mamaaahh......????'
Zou ik hem misschien op kunnen zuigen met mijn stofzuiger.....