Koniginnedag 2012

FIJNE KONINGINNEDAG!

Logeren

De natuur is echt een prachtig iets. Zodra je een kindje krijgt, weet je als van nature hoe je het vast moet houden, moet troosten, moet wiegen, moet verzorgen en helemaal prachtig; het past precies in het holletje van je arm.
Tijdens een kraamvisite heb ik wel eens samen met de kersverse moeder met verbazing staan toekijken hoe knullig de nieuwbakken oma het pas geboren kleinkind vasthield. En dat terwijl ze zelf toch ook moeder is?
Nu mijn kinderen echter inmiddels 4 en 6 zijn snap ik beter hoe dat met de natuur werkt. Want hoewel ik me destijds niet kon voorstellen hoe het leven met 2 kleuters zou zijn en al helemáál geen idee had hoe ik daarmee zou moeten omgaan, groei je daar als vanzelf in (hoewel ik overigens nog steeds wel eens met mijn handen in het haar sta...). En zoals je met je kinderen mee groeit, ontgroei je de babyperiode. Misschien omdat er niet voldoende opslagruimte is op je harde schijf, of misschien omdat je het met liefde en plezier hebt verdrongen of misschien omdat je het inderdaad gewoon ontgroeid.  Ik vermoed dat laatste. Want dit weekend hadden wij ons neefje en nichtje (resp. 2 en 1) te logeren en kan ik me een hele hoop gewoon niet meer herinneren; hoe laat naar bed? nog een flesje (en hamvraag, hoe maak je die ook al weer?), in een kinderstoel of is los op een triptrap ook verantwoord? brood in mini stukjes en zelf eten of voeren? overdag nog naar bed? En ik vraag me af of ik werkelijk al ooit eerder in mijn leven een luier heb verschoond?! En dat aankleden, daar ben je ook ineens mega onhandig in. Maar ik ben ook (bijna) vergeten hoe vreselijk (kort) mijn nachten waren, tot wanneer ze een flesje kregen 's avonds, hoeveel ze gehuild hebben (nog een trucje van moeder natuur, anders zou je het niet in je hoofd halen om ook maar aan een tweede te dénken!).
Kortom, het is dus weer errug wennen 2 van die kleintjes in huis.
Dus sta ik nu, wederom met verbazing -maar nu naar mezelf-, te kijken hoe knullig ík met die kleintjes omga.

Reality

Never face reality unless your reality is just the way you want it to be. 

 

Abraham 

Kasten

Wat zullen we vandaag eens gaan doen? Naar de dierentuin of.... de kasten opruimen? Poeh hé, moeilijke keuze... Want kasten opruimen, vreselijk! Maar ook vreselijk nodig! Ik ken mensen die het dus wél leuk vinden om kasten op te ruimen, maar ik behoor duidelijk niet tot die categorie!
Maar goed, af en toe moet je. En aangezien het weer toch niet opperbest is en ik de dierentuin een stuk leuker vind bij mooi weer, ga ik dus de kasten van de kinderen opruimen. Wat past nog, wat niet meer en wat moet aangeschaft worden? Stok achter de deur is dat mijn nichtje en neefje zaterdag komen logeren, dus dan kan alles dat Valentijn niet meer past, mooi meteen naar hun. En natuurlijk blijf ik hopen dat het ooit weer mooi weer wordt, dus dat dan de polo's en korte broeken weer aan kunnen. Joep zei gisteren gehoord te hebben dat we tweede helft mei een hittegolf gaan krijgen. Yeah right! Mijn zegen hebben ze hoor, absoluut, maar vorig jaar zomer zou ook een hele warme worden en we weten allemaal hoe dat is afgelopen...
Dus geen dierentuin vandaag (dat wil zeggen, geen buitenverblijven met exotische dieren, ik moet het vandaag weer met mijn eigen privédierentuin met een paar apen doen...), maar de kasten. En dat lijkt makkelijker dan het is, want ze moeten wel even meewerken natuurlijk. Af en toe moet er namelijk wel even iets gepast worden, want niet iedere maat is hetzelfde. Niet ieder merk heeft dezelfde pasvorm, dus 'even' de kast opruimen is er niet bij. Gelukkig werken mijn apen mee en zien de kasten er nu weer netjes (voor mijn doen) uit.
Nu míjn kast nog een keer....

Chocolade

De Paashaas is alweer een tijdje weg, maar de enorme hoeveelheid chocolade daarmee nog niet. Zo hadden de kinderen ook ieder nog een paashaas staan. Alleen, hoe flauw, mogen ze die van mij niet in één keer naar binnen werken. Ik wil de paashazen namelijk niet in vloeibare vorm op mijn parket terug vinden... Dus kregen de jongens ieder een eigen bakje met daarin hun paashaas in kleine stukjes en de opdracht het niet in één keer op te eten. Dat ging eigenlijk super! Olivier zette zijn bakje steeds netjes weer op het aanrecht waar het onder mijn toeziend oog bewaakt werd. Hoewel... Met enige regelmaat schoot mijn hand in het bakje, waardoor na verloop van tijd de bodem toch wel duidelijk zichtbaar werd. Hm.. Gelukkig maalde hij er al een paar dagen niet om, want hij is niet zo'n zoetekauw. Valentijn daarentegen compenseert dat ruimschoots, want zijn bakje is uiteraard al lang leeg. Valentijn is ook af en toe net een hond. Ritsel in de keuken met een verpakking en binnen 2 tellen, ongeacht waar hij zich in huis bevindt, staat hij achter je. Nog net niet hijgend en kwijlend, maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Ik heb net de laatste kruimels van de Paashaas van Olivier op en zolang hij niks zegt, doe ik ook maar alsof mijn neus bloed....

Magische woorden

De kinderen hebben vakantie. Twee weken! Het weer is niet fantastisch, dus je kunt ze niet heel de dag naar buiten sturen, we hebben geen plannen om weg te gaan (papa moet gewoon werken), dus dat vergt nogal wat van je als moeder... (en het is pas dinsdag...).
Als dan na een hele dag twee kinderen om me heen te hebben gehad met de nodige herrie (want dat lijken ze te moeten maken. Waaróm?!), een vriend van ons komt eten, ben ik eigenlijk wel klaar met ze. Mijn kookpunt is bijna bereikt en ik kan niet wachten tot het bedtijd is. En dan spreekt die vriend de magische woorden: 'goh, ze hebben het wel gezellig samen hè?'. Hm, dat geeft te denken, zo kun je het natuurlijk ook bekijken. Want ze maken dan wel veel herrie misschien, maar ze hebben inderdaad samen wél de grootste lol!
Ik zie de komende twee weken ineens een stuk zonniger tegemoet!

If you can DREAM it,

You can DO it

Walt Disney

Mei vakantie

De kinderen hebben vakantie. Mei vakantie (in april...).
Het weekend hebben we overleefd en ook de maandag zijn we vooralsnog zonder kleerscheuren door gekomen. En eigenlijk was het een heel gezellige dag (zegt zij bijna verbaasd...)? Vanmorgen lekker lang in bed tv liggen kijken, gespeeld, gepoetst (de kinderen willen dan altijd helpen, waardoor ik alles twee keer moet doen, maar dat terzijde, het is goed bedoeld), cakejes gebakken, want morgen komen onze nichtjes, natuurlijk ook een cakeje 'geproefd' (alsof dat nodig is!), treinrails gelegd en geknutseld. Aan het eind van de middag ontdek je dan dat je huis er uitziet alsof er een bom is ontploft en je eigenlijk al je schoonmaakinspanningen voor niks gedaan hebt. Altijd fijn!
Over een paar uur liggen de kinderen in bed en heb ik ook even een heel klein beetje vakantie.
Fijne avond!

Een man moet zijn als een auto,

stoer en wendbaar....

 Moi

Olga

Gisteren waren we lekker samen naar de sauna. En daar kreeg ik een massage. De masseuse in kwestie heette Olga. Waarom weet ik niet, maar bij die naam kreeg ik direct een associatie van een vrouw uit een Oostblokland waarbij je 3 keer moet kijken of het nou een vrouw of man is. En dus ging ik direct een weet ik hoeveel jaar terug in de tijd. Wij zijn namelijk ooit eens naar een kuuroord in Tsjechië geweest. We verwachtte daar nogal wat van en eerlijk is eerlijk, de omgeving was prachtig, het hotel imposant en een kamer, zo luxe en groot had ik hem nog nooit gehad. We hadden alleen het gevoel dat we waren aangeschoven bij de Stichting Zonnebloem! Laat ik zeggen dat we het gemiddelde aardig naar beneden haalde met z'n tweeën... De jongste na ons schat ik op zo'n 81 jaar jong namelijk.... Maar goed, bij het arrangement hoorde ook diverse behandelingen, waaronder een massage. En of ze Olga heette of niet weet ik niet, maar ik moest denken aan de ferme dame met vlas snorretje, opgestroopte mouwen en korte broek met daaronder een paar stevige witte behaarde benen gestoken in gezondheidsslippers.
En dus gisteren een massage van een Nederlandse (vrouwelijke) Olga. En ook al oogde ze bijzonder aardig, de naam boezemde me al op voorhand angst in. En niet ten onrechte, want ze was niet bepaald flauw. Ze kneep en kneedde er flink op los. Op een gegeven moment ging ze aan mijn hoofd hangen. Ik weet niet of ze het er af wilde trekken, maar toen het niet los leek te willen komen van mijn romp, ging ze nog een tandje harder. Ik heb mijn lip bijna kapotgebeten, de tranen stonden in mijn ogen, maar ik laat me natuurlijk niet kennen en heb geen kick gegeven! Nadat ze ook nog mijn schouder uit de kom had proberen te draaien, sloot ze nog best aardig af, waarna mijn hele lijf tintelde en heerlijk ontspannen voelde. Eigenlijk best heel erg fijn.
Olga... Een naam om te onthouden...

Woensdagmiddag

Hallo? Hallo! Haaaalllloooooohh!
Is daar iemand? Geen reactie. Niks! Helemaal niks! Geen herrie, geen geschreeuw, geen gelach, geen geruzie. Niks! Helemaal niks! En dat terwijl het woensdagmiddag is?! Meestal heb ik dan tenminste 2, en vaak meer, stuiterballen hier rond stuiteren. En nu heerst hier een bijna oorverdovende stilte?! Wat een zaligheid! De kinderen hebben namelijk alle twee een feestje. Heerlijk!
Ik denk dat ik mijn eigen feestje heb vanmiddag...

Kus

We hebben weer een nieuwe fase bereikt, geloof ik! Die van 'je-mama-een-kus-geven-op-het-schoolplein-is-stom'. Tot heeeel recent gaven de jongens mij nog een kus als de schoolbel ging. Daarbij moet je je niet te veel voorstellen, want ze zijn al lang en breed met vriendjes aan het spelen, maar zodra de bel gaat zie je alle kinderen alle kanten opschieten. Ze rennen naar hun mama (of papa) om hun tas uit hun handen te grissen en ze snel een kus te geven. Of niet... Want sinds een paar dagen, krijg ik van Olivier nog alleen een vluchtige knuffel. Vanmorgen lukte het me om hem te 'vangen' en was mijn kus raak, maar die veegde hij vervolgens met de achterkant van zijn hand weg. Dus...
Dat kleine kindjes snel groot worden, wist ik al, maar dat het zó snel ging! Gelukkig heb ik Valentijn nog die niks liever doet dan me kussen en hopelijk houdt hij dat nog héél lang vol!

Ui

Al een tijdje werd het zicht naar buiten hier behoorlijk belemmerd. Niet omdat er iets voor stond, maar omdat de ramen simpelweg ernstig toe waren aan een wasbeurt. Vooral als de zon er op stond, werd me pijnlijk duidelijk dat ik toch écht een keer in actie moest komen. Want ik kan, zoals ik een tijdje heb gedaan, natuurlijk net doen of ik het niet zie (bij mannen werkt dat, op een gegeven moment word het geregeld) maar ik moet het toch echt zelf doen. En aangezien Joep niet thuis is, de kinderen lief (?!) aan het spelen zijn en ik op deze zondag toch niks beters te doen heb, is dat wel iets voor vandaag. Voordeel van het niet al te vaak doen is wel dat je hoe dan ook eer van je werk hebt...
Maar, zoals al eerder gezegd, ben ik niet bepaald 'huisvrouw van het jaar', dus eerst maar eens kijken of ik nog iets slims vind op het internet zodat al mijn inspanningen ook het gewenste effect hebben. Ik kom wat bekende trucjes tegen, maar een ui in het water doen was voor mij echt een onbekend fenomeen. Maar ja, waarom niet proberen? Dus emmertje, ui in 4 stukken en aan de slag. Zal mij benieuwen... En guess! Het werkt als een tierelier! Niet alleen mijn ramen zijn kraakhelder, maar ook de aanslag (door o.a. kaarsen) vloog van mijn houtwerk! En als ik dan toch bezig ben, doe ik gewoon even de hele benedenverdieping. Goed bezig!
Ik ben nu alleen geneigd om de gordijnen naar beneden te doen, omdat het licht zo fel is...

Etiquette

Aan tafel had ik het met de kinderen over etiquette. Wat mag wel, wat mag niet, wat hoort wel, wat hoort niet. Je wilt namelijk niet dat ze zich op een ander als een stelletje apen gedragen. Toch? Nou, volgens mij kan ons koningshuis er nog een puntje aan zuigen! De etiquette vlogen me namelijk om de oren! Ik zat werkelijk met open mond te kijken. Waren dat mijn jongens? Is dan alles wat ik de afgelopen jaren dag in dag uit (niet bij uitzondering meerdere keren op één dag...) tegen ze heb gezegd, tóch aangekomen, terwijl ik gisteren nog gefrustreerd tegen Joep zei dat hun geheugen volgens mij in mijn baarmoeder is achtergebleven? Hebben ze me al die tijd voor de gek gehouden? Is al mijn frustratie dan niet nodig geweest?
Want de theorie beheersen ze! Zonder twijfel! Nu de praktijk nog, want -ondanks alles- die laat nog wel eens te wensen over....

Fijn weekend!

Your Life

The basis of Your Life is Freedom,

The purpose of Your Life is Joy

Abraham

Wat is alles toch mooi in de lente!

Nu het weer nog...

Strijd

Met enige regelmaat leef ik in strijd. Met de kinderen! En we hebben nu weer even zo'n periode. Echt continu loop ik te mopperen. De dag begint er mee en de dag eindigt er mee. Hele gesprekken voer ik met ze, maar of dat echt zin heeft met een vier- en zesjarige? Conclusie tot nu toe in ieder geval, gezien de resultaten, werkt het niet. Ik lijk wel, zoals mannen ons noemen, een sirene: doe dit, doe dat, maar vooral: doe dit níet, doe dat níet. En dat luisteren... Of beter gezegd, dat níet luisteren! Echt simpel word ik er van. En ze  hebben alle twee net nieuwe buisjes, dus aan het gehoor kan het niet liggen. Ik vind het af en toe echt zo niet leuk! Want ze snappen het prima, ze zijn echt niet gek, want heel veel snappen en onthouden ze wel (beloof ze maar eens iets wat in hun straatje past, dat hoef je echt maar 1 keer te zeggen!)! Ik hou echt zielsveel van ze, maar af en toe... Waar zou het toch aan liggen? Aan het weer, aan hun leeftijd, aan het feit dat het twee jongens zijn of gewoon aan mezelf? Waarschijnlijk dat laatste.

One of those days

En ja hoor, daar zijn we weer, het is weer one of those days...
Ik heb UGGS. Ja sorry, ik weet het. Niet echt charmant schoeisel, maar ik vind ze fantastisch (lekker warm en met sokken zou ik zeker om de haverklap op mijn gezicht gaan). Ik draag ze namelijk thuis als sloffen en geloof mij, ze hebben me al heel wat keren voor een paar gebroken tenen behoed. Ik val namelijk in de categorie 'onhandig' en dat heb ik net met koken ook maar weer eens bewezen.
Nog niet zo lang geleden spoot ik een halve fles chloor over mijn (nieuwe) suède laarzen en net met koken knoei ik met het draaien van het vlees een halve pan vet over mijn UGGS! Tuurlijk joh, waarom ook niet. En ik hóu niet eens van vlees!
Dus, daar gaan we weer: kom maar door meneer Google! Ik probeer weer vanalles wat ik tegenkom om die vetvlekken er uit te krijgen. Maar, niemand die verbaasd zal zijn, niet gelukt natuurlijk.
Nu liep ik met die dingen natuurlijk toch al enigszins voor joker, maar nu ziet het er met die vlekken helemáál niet meer uit! Ik denk dat ik mijn vliegende vriendin maar weer eens lief aankijk, en vraag of ze weer een paar nieuwe voor me mee wil brengen uit Amerika...

Jackpot

Hè verdorie, weer de jackpot niet gewonnen.
Ik ken mensen die zeggen 'wat moet je toch met zoveel geld'. Nou, kom maar door! Ik weet me er wel raad mee. No problemo!
Om te beginnen zou ik mijn ultieme droomauto kopen: een zwarte Range Rover sport. Ik droom er al járen van. Mijn kinderen roepen ook bij iedere Range Rover die we in het wild tegen komen standaard: 'mama's auto!'. Dus, zie je wel? Helemaal ik. En daarnaast heb ik nog wel een inieminie petieterig wensenlijstje waar ik met dat geld iets mee kan....
Nee, laat mij maar schuiven als ik de jackpot win!
Dan ga ik pas echt mijn dromen leven in plaats van te dromen van mijn leven!
Dus als jij de jackpot wel gewonnen hebt en ik je ergens mee kan helpen?!

Lef

Mijn schoonzus is van lang naar (bijna) kort en van donker naar heel licht gegaan. Wat een lef! Ik durf dat soort dingen niet. Ik ging vroeger nog liever naar de tandarts dan naar de kapper. Ik ben echt zo saai als het maar zijn kan. Ik heb al járen dezelfde coupe, simpelweg omdat ik er niks anders mee durf te doen. Misschien is het nu wel langer dan een tijd geleden, maar daarmee houdt het verschil toch ook echt wel op. Ik verf mijn haar ook niet. Dat kun je saai noemen of het een zegening vinden en persoonlijk vind ik het dat laatste. Want hoewel ik de groene vingers niet van mijn moeder heb geërfd (en nog wel wat andere dingen niet...), heb ik wél haar haarkleur geërfd! En dat betekent dus dat ik af en toe een tijdelijke jachtvergunning heb om een stuk of 10 grijze haren met een pincet uit mijn hersenpan te trekken (ik houd ontzettend veel van bling-bling, maar dan wel om mijn vinger, niet op mijn hoofd!), maar verder ben ik nog altijd gezegend met mijn eigen haarkleur.
En toch, als ik mijn schoonzusje dan zie, benijd ik haar toch stiekem wel om haar lef! Zal ik....

Vermist

Gisteren kregen de kindjes een klein gipsen paashaasje om te schilderen. Vandaag zouden we dan eindelijk eieren én die paashaasjes gaan schilderen.

Maar wat blijkt als de kinderen er klaar voor zitten? Eén van de paashazen lijkt het hazenpad gekozen te hebben? Echt totaal onvindbaar?! Op onze knieën zijn we door de keuken en woonkamer gegaan, we hebben Heilige Antonius om zijn hulp gevraagd, maar die lijkt ook vrij te zijn met Pasen, want geen haas te bekennen! Echt heel vreemd!

De één heeft inmiddels zijn lot ondergaan en is verandert in een akelig geel monster. De ander zit nu denk ik ergens bibberend met de oren plat in de nek van angst ondergedoken na het zien van zijn broer. 

En geef hem eens ongelijk...

Possible

Nothing is impossible, 

the word itself says 'I'm possible'!

Audrey Hepburn

1e Paasdag

Goedemorgen! Nou ja, laat dat goede er maar vanaf. Als ik de Paashaas nu zou tegenkomen, denk ik dat hij van schrik weghopst. Ik lijk wel een zombie! Kwart over 3, toen lag het spul bij me. Vanaf dat moment had ik dus ook geen tel rust meer. Om de paar minuten vroeg er wel één of het al tijd was om op te staan, of ze vast naar beneden mochten, Valentijn deelde rond half 5 nog mede dat hij naar de kapper moet (ja weet ik, maar niet nú!) of hoe lang het nog duurde. Zucht... Ik wil sláááápen!! 

Toen het eenmaal zover was, schóten ze uit bed. Compleet gebroken, doodop, ogen half open en pijn in mijn rug (want je kunt geen kant op als je tussen 2 kinderen ingeklemd ligt) naar beneden.

Gelukkig was de Paashaas me dit jaar goed gezind, dus stonden we, welliswaar (te) vroeg beneden, maar gelukkig wel binnen naar eieren te zoeken. 

En dan zit je dus op 1e Paasdag véél te vroeg aan het ontbijt...

Vrolijk Pasen!

VROLIJK PASEN!

Pasen

Op televisie stelt iemand letterlijk de vraag: 'wat betekent Pasen?'.
Olivier reageert enigszins verbouwereerd: 'Pasen? Nou, dat de Paashaas komt natuurlijk'.
Dus.... volgens mij hebben we hier nog iets uit te leggen...

Zes

Ik ben 6 en bij het minste tot op mijn ziel gekwetst!
We hebben hier zo'n exemplaar rondlopen. Om niks begint hij kei hard te huilen, te mokken en boos te doen (en ik dan natuurlijk ook boos, dat snap je). Armen over elkaar, pruillip, dikke tranen.
Ik hoop dat deze fase snel voorbij is, voordat ik er eigenhandig een eind aan maak...
Als iemand tips heeft? Graag!

Coco

A girl should be two things: 

classy and fabulous.

Coco Chanel

Knutselen

Als er op school een kindje jarig is, mogen de kindjes een zelfgemaakt kadootje meebrengen. En dat is een heel proces. Vooral voor mij.... Om ze volledig hun eigen gang te laten gaan, blijft moeilijk.
Je wilt namelijk wel dat je kind met iets leuks voor de dag komt. Maar of het nou wel of niet 'creatief verantwoord' is, boeit natuurlijk helemaal niet! Het gaat om het idee en als je kind zijn eigen knutselwerk helemaal fan-tas-tisch vindt, wie ben jij dan om het niet mooi te vinden? Je zou zijn zelfvertrouwen dan niet moeten beschamen, maar zijn kunstwerk juist de hemel in moeten prijzen! Maar, wat als er in jouw ogen niks van klopt, het er niet uitziet, ingepakt is met een halve rol plakband en het eindresultaat oogt alsof er net een bus overheen gereden is?
Probeer het dan maar eens niet een heel klein petit peu beetje te sturen! Moeilijk, dat loslaten...

Mama

Gefeliciteerd mama!

Ik mis je!

Boodschappen

Net even op de fiets naar het dorp geweest. Wat Paasinkopen gedaan. Niet te hard zeggen, want hier schijnen ze heilig in de Paashaas te geloven?! Ik kan me herinneren dat we vorig jaar op 1e paasdag om half 7 buiten eieren aan het zoeken waren. Wij nog half slapend en met de haren recht op de kop (bij mij tenminste, bij Joep gaat dat niet lukken...), maar de kinderen klaar wakker en enthousiast aan het zoeken. Leuk vooruitzicht voor aankomend weekend dus...
Maar goed, naar het dorp dus. Mijn moeder deed vroeger àlles op de fiets. Door weer en wind. Net, toen ik probeerde heelhuids thuis te komen, realiseerde ik me voor de verandering weer eens hoe gevaarlijk dat eigenlijk was! Dan fietste ze van winkel naar winkel, want als er ergens een aanbieding was, fietste ze daarvoor nog even naar een andere winkel! Vervolgens met twee grote boodschappentassen aan het stuur, 2 volle fietstassen en vaak nog met een doos of tas achter op weer richting huis. Levensgevaarlijk! Ik had niet eens zo heel veel nodig en was al een gevaar voor de samenleving!

Hormonen

Een vriendinnetje stuurde me een foto met stuk tekst, met de vraag of het misschien 'blog-materiaal' was.
De tekst luidde:

'Meer seks graag. 

Hoe vaker je vrijt, hoe meer hormonen je zou aanmaken die de huid stevig en soepel houden. Typisch geval van: baat het niet, dan schaadt het niet'.

Eerste vraag die a la minute bij me opkwam, was: over welke huid, welk lichaamsdeel, hebben we het hier? Tja, dat wist zij ook niet. Nu vind ik persoonlijk dat mijn huid er, ongeacht het lichaamsdeel, strak genoeg bijhangt, dus had ik het naast me neer kunnen leggen, maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Dus maar eens op het internet gaan snuffelen. 

Ik kom van alles tegen. In ieder geval wordt me duidelijk dat 'de daad' allerlei hormonen stimuleert die op echt heel veel vlakken goed voor je lijken te zijn en dat het inderdaad óók je uiterlijk ten goede komt.
Is je hormoonhuishouding echter niet op orde, dan zul je dat merken aan het slapper worden van huid en haar. De huid verliest glans en veerkracht, maar ook haar wordt doffer en droger. En het kan zelfs ten koste gaan van je dikke haarbos.
Hm, je gaat toch op heel andere uiterlijke kenmerken van je gesprekspartner letten met dit soort informatie... Weet je ook meteen hoe de vork in de steel zit in hun privéleven.


P.S. voor mensen die ons kennen: Joep had al vóór ik hem leerde kennen nauwelijks haar op zijn hoofd!

Kikker in je bil

Gisteren was het 1 april. En dat zul je dan weten ook. Nu was het, gelukkig, zondag, dus leken we er goed van af te komen, maar dankzij een goede vriend (nu niet meer) en een lieve tante (nu niet meer), werden onze kinderen er nog even aan herinnert. En tja, dan gaan ze los. Zucht.
Wij riepen vroeger alleen maar '1 april', maar tegenwoordig roepen ze, heel de dag!, luidkeels '1 april, kikker in je bil, die er nooit meer uit wil'. Dus...
En dan is het de day after en denk je dat je er van af bent. Mooi niet! Net zoals ze hier in maart nog Sinterklaasliedjes zingen (wat zeg ik? Ze zijn zelfs al weer speelgoed uit de boekjes aan het knippen om te 'bestellen' aan Sinterklaas. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen natuurlijk...), gaan ze vrolijk door met die irritante kikker! Ben benieuwd hoe lang het dit jaar duurt. Tot Pasen, Koninginnedag, Pinksteren? Ach ja, vorig jaar hoorde ik die kikker tijdens de herfstvakantie zelfs nog een keer voorbij komen, dus het kan alleen maar meevallen...

Reünie

Gisteren een reünie gehad van mijn oude tennisvereniging. Het was één grote trip back down to memory lane! Het was zeker wel, tja hoe lang geleden eigenlijk? Heel erg lang in ieder geval, laten we het daar maar op houden. Sommige mensen waren geen spat verandert, bij andere moest ik 3 keer kijken en bij weer andere rinkelde er eigenlijk alleen nog maar een belletje bij de naam. En hoewel er een flink aantal jaren tussen zat, was er, buiten het feit dat de meeste inmiddels getrouwd zijn en kindjes hebben, niks verandert! Letterlijk! Qua sfeer was het binnen no-time als vanouds en zelfs het clubhuis was nog precies zoals ik het de laatste keer heb gezien. Hoe vertrouwd! En wat gezellig om zoveel oude vertrouwde mensen weer een keer te zien!