Eten met de kinderen zou een gezellig moment op de dag moeten zijn. Leuk! Lekker kneuterig met je gezin aan tafel, kletsen over de dag en lekker eten. Niet bij ons! Ten eerste: lekker vinden ze het nooit, ten tweede: kletsen en eten gaat niet samen (het blijven mannen hè!) en ten derde: dat verplicht netjes aan tafel zitten doen ze wel, maar niet van harte.
Bij ons thuis lijkt het dus meer een dagelijkse militaire oefening. Ga recht zitten, eet door, mond dicht, ga nou eens rechtzitten, ellebogen van tafel, eet nou doo-hoor, want het wordt kou-houd, ben ik jou vergeten bestek te geven? Iedere dag dezelfde riedel. Vandaag was daar geen uitzondering op. Terwijl mijn eigen bord al leeg is, hebben zij nog nauwelijks iets gegeten. De nieuwste smoes van Valentijn is dat hij moe is en naar bed wil. Ja, zodra je je bord leeg hebt, ben je de eerste! ETEN!
Vandaag maar weer eens een oude, zich reeds bewezen techniek uit mijn toverhoed getrokken. Als hij zich al bewezen heeft, waarom pas je hem niet vaker toe dan, zul je je afvragen. Tja, goede vraag, maar soms heb je er gewoon geen zin in of heb je er, om de woorden van Gerard Joling te gebruiken, geen kracht voor. Je wilt gewoon dat ze gewoon eten, zónder toverhoed.
Maar, vandaag ging het als een tierelier. De bordjes waren binnen no-time leeg.
De truc? Heel simpel: je telt tot drie en dan moet de hap in de mond zijn. Is hij er voor je bij drie bent al binnen, dan word je 'boos'. Gegarandeerd succes! Geweldig vinden ze het en bij de volgende hap haal je de twee niet eens! Daarna hoef je eigenlijk nog alleen maar adem te halen om te doen alsof je weer gaat tellen. Geloof mij, binnen een paar minuten kun je gaan afruimen.
Haleluja voor mama!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten