De eerste vier jaar van hun leven zijn mijn kinderen eigenlijk redelijk schadevrij doorgekomen. Af en toe een krasje of een bult, maar geen noemenswaardige schades.
Tot het moment dat ze vier werden en naar school mochten. Ik was altijd in de veronderstelling dat school een redelijk veilige haven was, maar inmiddels weet ik beter (ook broeken zijn er trouwens niet veilig, want sinds ze op school zitten heb ik nog niet zo veel broeken met kapotte knieën gehad?!).
Het blijft allang niet meer alleen bij een krasje of een bult! Zodra de juf mijn richting op komt, voel ik al onheil. O oh, wat nu weer?
Er zijn heus niet altijd andere partijen bij betrokken. Soms zijn ze gewoon zelf rete onhandig (zo viel Valentijn al binnen 5 minuten na aankomst op wintersport zijn neus en voorhoofd open) en soms zijn ook wij debet aan hun verwondingen (tip: laat je vierjarig kind niet alleen naar beneden glijden op zijn slee...).
Máár school spant verreweg de kroon. Hoogtepunt tot nu toe: een gebroken elleboog.
Vandaag waren het twee grote pleisters voor Olivier. Op iedere elleboog 1. Wat er precies is gebeurd weet ik niet, maar het klinkt als 'gebotst en toen gevallen'. Maar goed dat we niet bij iedere schade een trede in onze verzekering zakken, het zou ons een hoop premie kosten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten