Wie de bal kaatst...

  

Wie de bal kaatst, kan hem terug verwachten. Toch? Yep!

Heel de dag, met name in de wintertijd, riep ik achter mijn mannen aan: 'Deur dicht!'. Want steeds als er iemand de kamer verliet, kwam er toch een sloot koude lucht binnen! En aangezien ik in de categorie 'koukleumen' val, beviel me dat niks. 

Alleen werd mijn manvolk op den duur gek van mij (en ikzelf eigenlijk ook wel), dus dat probleem hebben we opgelost met een simpele, onopvallende, deurdranger. Wat een rust.

Alleen, boven niet, dus aan de orde van de dag is nog altijd: 'deur dicht!'. Vooral op de badkamer, want daar is het zo lekker warm en dat wil ik graag zo houden.

Vroeger bij ons thuis riepen mijn ouders nog wel eens 'ben jij in de kerk geboren?' als mijn zus en ik weer eens een deur open lieten staan. 

En, het bloed gaat waar het niet kruipen kan, dus riep ik vorige week tegen Olivier: 'ben jij in de kerk geboren?'. Nee toch mama, in het ziekenhuis toch? Ja schat, in het ziekenhuis, maar dat zeiden opa en oma altijd tegen ons als wij een deur open lieten staan. O....

Maar, je moet uitkijken wat je roept tegen kinderen, want wie de bal kaatst....

Want, toen liet ik bij het verlaten van die lekker warme badkamer namelijk zelf de deur openstaan. En tja, alsof ze er op gewacht hadden (waarvan ik ze overigens ook serieus verdenk!):  'mama, ben jij in de kerk geboren?'.

Vooral Olivier vindt het geweldig om naar mijn hoofd te slingeren, dus die ligt volgens mij gewoon op de loer in de hoop mij te kunnen betrappen. De smiecht!