Tweede leg

2007

Ik heb het nooit zo begrepen. Mensen die nog aan een 'tweede leg' beginnen. Die, als de kinderen al lang en breed naar school gaan, de tropenjaren eindelijk voorbij zijn en (je af en toe het idee krijgt dat) het eindelijk wat makkelijker wordt (want dat is eigenlijk helemaal niet zo, want dan komt er wel weer iets anders voorbij fietsen om je hoofd over te breken), nog opnieuw zwanger worden (bewust?!).
Ik heb het nooit begrepen.
Tenminste niet in de tijd dat ik zelf nog volop in de tropen verbleef... En dan komt dat moment dat de kinderen naar school gaan en je het wat rustiger krijgt (op zorggebied dan, want de nieuwe taak als politieagent en PA vergt opnieuw errug veel energie!). Dan zie je ineens foto's in je huis hangen van je kinderen en krijg je ineens zomaar heimwee? Want, waar was ik de afgelopen jaren toen zij klein waren? Ja, ik was er wel, ik heb me er af en toe op mijn tandvlees door heen gesleept (want ik had niet de mazzel dat mijn kinderen al met een paar weken doorsliepen en mijn jongste heeft het slapen niet uitgevonden, dus overdag een paar uurtjes rust kon ik ook wel op mijn buik schrijven). Wat nou 'roze wolk'?
Maar als ik nu die lieve koppies op die foto's zie lijkt het wel of ik het allemaal gemist heb! Al die mooie, tedere, schattige, grappige, liefdevolle momenten.
En ineens begrijp ik het! Ineens begrijp ik waarom vrouwen aan een 'tweede leg' beginnen! Om bewust te genieten van al die prachtige momenten die je de eerste keer allemaal hebt gemist!