Ik heb een witte jas! Jawel, een witte! I Like!
O ja, en ik heb 2 kleine kinderen.
Op het schoolplein kreeg ik al van een vriendin te horen dat ik lef heb. Een witte jas! Ach ja joh, living on the edge. Het zijn kinderen, geen honden.Maar daar ga ik geloof ik toch iets te snel voorbij aan een paar overeenkomsten... Want, zo fijn, ze hebben een zandbak op school (een hele grote ook nog). En niks zo leuk om compleet onder het zand tegen mama op te springen (doen ze anders nooit!) of rondjes om me heen rennen met smerige handen aan mijn (witte!) jas als er een vriendje achter je aan zit of je snuit in mijn (witte!) jas te wringen als je kriebel aan je (vieze) neus hebt.
Maar, ik vertik het om hem alleen aan te doen bij gelegenheden (zonder kinderen).
Living on the edge!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten